محرمیت رضاعی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مَحرمیت رِضاعی''' نوعی خویشاوندی که بر اثر [[رضاع|شیردادن]] میان دو نفر یا بیشتر ایجاد می‌شود بر اساس آن این افراد بر هم [[محارم|مَحرَم]] هستند و ازدواج با آنها جایز نیست. این نوع محرمیت شرایطی دارد از جمله اینکه زن شیردهنده از راه شرعی باردار شده باشد، شیر خوردن متعدد و متوالی باشد و در میان آن از شیر زن دیگری یا غذای دیگری تغذیه نکند و سن شیرخوار کمتر از دو سال قمری باشد.  

محرمیت رضاعی، نوعی خویشاوندی است که بر اثر شیردادن میان دو نفر یا بیشتر ایجاد می‌شود و بر اساس آن [[ازدواج]] با آنها [[حرام]] است.<ref> نگاه کنید نجفی، جواهرالکلام، ۱۴۰۴ق، ج۲۹، ص۲۶۴-۳۰۹.</ref> محارم رضاعی، کسانی‌اند که از طریق شیرخوردن با هم نسبت خوشاوندی پیدا کرده و به همدیگر مَحْرَم می‌شوند و بر اساس آن، احکام خاصی مانند حرمت ازدواج میان آنان جاری می‌گردد.<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۹، ص۲۶۴.</ref> در متون [[فقه|فقهی]]، به کودکی که از شیر زنی غیر از مادرش با شرایط خاصی، تغذیه کرده «مُرتضع»؛ به زن شیردهنده، «مُرضِعة» و به صاحب شیر (مردی که زن شیرده از او باردار شده است) «فَحل» یا «صاحب لبن» می‌گویند.<ref>برای نمونه: نگاه کنید به شیخ طوسی، الخلاف، ۱۴۰۷ق، ج۵، ص۹۳.</ref>

عنوانی است که در متون روایی و فقهی [[اهل سنت]] مطرح شده<ref>مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۱۰۷۶.</ref> و به معنای شیرخوردن بزرگسال یا مرد بالغی از پستان زن نامحرم است.<ref>مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۱۰۷۶.</ref> برخی از فقهای اهل سنت با استناد به روایتی از [[عایشه]] که بر اساس آن، [[پیامبر(ص)]] به زنی برای ایجاد محرمیت با مرد بالغ بیگانه‌ای، اجازه دادند که از شیر خودش به او بدهد تا با او محرم شود،<ref>ابن حنبل، مسند احمد بن حنبل، ۱۴۲۱ق، ج۴۰، ص۱۳۰.</ref> شیر خوردن مرد بالغ بیگانه از زنی شیرده را از اسباب محرمیت و خویشاوندی دانسته‌اند.<ref>ابن‌حزم، المحلی بالآثار، ۱۴۲۵ق، ج۱۰، ص۲۰۵.</ref> بنا به نقل [[ابن‌رشد]] در کتاب [[بدایة‌المجتهد]]، در ایجاد محرمیت به واسطه شیرخوردن پس از دو سالگی کودک، اختلاف‌نظر است.<ref>ابن‌رشد، بدایة‌المجتهد، ۱۹۹۵م، ج۲، ص۱۳۰.</ref> او معتقد است بیشتر فقهای اهل سنت مانند [[مالک بن انس|مالک]]، [[ابوحنیفه]] و [[شافعی]]، شیرخوردن پس از دو سالگی شیرخوار (رضاع کبیر) را سبب محرمیت ندانسته و آن را [[حرام]] می‌دانند.<ref>ابن‌رشد، بدایة‌المجتهد، ۱۹۹۵م، ج۲، ص۱۳۰.</ref>