۱۶٬۵۸۷
ویرایش
نیمه‌شب شرعی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
تمیزکاری
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (تمیزکاری) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
شهید صدر دو معنا برای نصف شب یا نیمه شب مطرح کرده است؛ در معنای اول نصف شب بین غروب آفتاب تا اول وقت نماز صبح و [[طلوع فجر]] دانسته شده و در معنای دوم نصف شب بین غروب آفتاب تا طلوع آفتاب مطرح شده است. او معنای دوم را صحیح تر و مطابق ادله و برخی از روایات عنوان کرده است.<ref>صدر، ماوراء الفقه، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص ۲۵۶-۲۵۷.</ref> | شهید صدر دو معنا برای نصف شب یا نیمه شب مطرح کرده است؛ در معنای اول نصف شب بین غروب آفتاب تا اول وقت نماز صبح و [[طلوع فجر]] دانسته شده و در معنای دوم نصف شب بین غروب آفتاب تا طلوع آفتاب مطرح شده است. او معنای دوم را صحیح تر و مطابق ادله و برخی از روایات عنوان کرده است.<ref>صدر، ماوراء الفقه، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص ۲۵۶-۲۵۷.</ref> | ||
به نظر بیشتر مراجع تقلید، تقریبا یازده ساعت و ربع بعد از [[ | به نظر بیشتر مراجع تقلید، تقریبا یازده ساعت و ربع بعد از وقت [[نماز ظهر]]، نیمه‌شب شرعی یا آخر وقت نماز عشا است. بعضی نیز معتقدند که دوازده ساعت بعد از وقت ظهر شرعی، نیمه‌شب شرعی و پایان وقت نماز عشاء است.<ref>بنی هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع مطابق با فتاوای سیزده نفر از مراجع معظم تقلید، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۴۰۷-۴۰۸.</ref> {{یادداشت|مراجعی همچون [[امام خمینی]]، [[آیت الله اراکی|اراکی]]، [[آیت الله گلپایگانی|گلپایگانی]]، [[لطف‌الله صافی گلپایگانی|صافی]]،[[محمد فاضل لنکرانی|فاضل]] ،[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم]]، [[سید علی حسینی سیستانی|سیستانی]] و [[سید علی حسینی خامنه‌ای|خامنه‌ای]] دیدگاه اول و [[سید ابوالقاسم خویی|خوئی]]، [[میرزا جواد تبریزی|تبریزی]] و... دیدگاه دوم را پذیرفته‌اند.{{مدرک}}}} | ||
برخی از [[فقها]] معتقدند اگر شخصی، نماز مغرب یا عشاء را تا نصف شب نخواند، بنا بر [[احتیاط واجب]] باید تا قبل از شروع وقت نماز صبح یا اذان صبح آن را به نیت ما فی‌الذمه (بدون اینکه نیت ادا و قضا کند) بخواند.<ref>بنی هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع مطابق با فتاوای سیزده نفر از مراجع معظم تقلید، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۴۰۷-۴۰۸.</ref> | برخی از [[فقها]] معتقدند اگر شخصی، نماز مغرب یا عشاء را تا نصف شب نخواند، بنا بر [[احتیاط واجب]] باید تا قبل از شروع وقت نماز صبح یا اذان صبح آن را به نیت ما فی‌الذمه (بدون اینکه نیت ادا و قضا کند) بخواند.<ref>بنی هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع مطابق با فتاوای سیزده نفر از مراجع معظم تقلید، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۴۰۷-۴۰۸.</ref> | ||