رضاع: تفاوت میان نسخه‌ها

رضاع به معنای مکیدن شیر از پستان است.<ref>فراهیدی، العین، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۲۱۷، ذیل واژه رضع</ref> و در اصطلاح فقهی به شیردادن به کودک گفته می‌شود. نوع خاصی از شیردهی که محرمیت را به دنبال دارد،محرمیت رضاعی نام دارد.

مسأله رضاع و برخی از احکام آن در [[آیه رضاع]] آمده است.<ref>سوره بقره، آیه۲۳۳.</ref> همچنین [[قرآن]]، [[ازدواج]] با محارم رضاعی را [[حرام]] کرده و برخی از آنها را برشمرده است.<ref>سوره نساء، آیه ۲۳.</ref> در منابع حدیثی نیز روایاتی ذیل باب الرضاع آمده است.<ref> برای نمونه. ر. ک. کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۴۰-۴۱؛ شیخ صدوق، من لایحضر الفقیه، ج۴، ص۳۷۵-۳۸۰؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۰۰، ص۳۲۱.</ref> فقیهان از رضاع در باب‌های [[طهارت]]<ref> برای نمونه: نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۱۶۷.</ref>، [[صوم]]، تجارت، [[نکاح]]، عتق، شهادات، [[حد|حدود]] و [[دیه|دیات]]<ref>برای نمونه: ر. ک. نجفی، جواهرالکلام، ۱۴۰۴ق، ج۴۳، ص۳۱۳.</ref> سخن گفته‌اند. ماده‌های ۱۰۲۴ و ۱۱۷۶ قانون مدنی ایران به رضاع و محرمیت رضاعی اختصاص یاقته است.<ref>منصور، قانون مدنی، ۱۳۸۹ش، ص۱۸۶-۱۸۷، ماده ۱۰۴۶، ص۲۰۷، ماده ۱۱۷۶.</ref>