ریش‌تراشی: تفاوت میان نسخه‌ها

در کتاب‌های فقهی دلایل فراوانی درباره حرمت ریش‌تراشی آمده است که غالبا در آنها اشکال می‌شود؛<ref>برای نمونه ر.ک: خوئی، مصباح الفقاهه، ج۱، ص۲۵۷-۲۶۰.</ref> از این رو برخی از فقها به حرمت آن فتوا نمی‌دهند؛ اما به علت آنکه گذاشتن ریش، شیوه پیامبران و امامان بوده است، درباره آن احتیاط واجب می‌کنند.<ref>برای نمونه ر.ک: خوئی، مصباح الفقاهه، ج۱، ص۲۶۱؛ بهشتی و واحدجوان، «بررسی ادلّه قائلين به حرمت ريش‌تراشی در ميان فقهای امامیه»، ص۴۵.</ref>

سید ابوالقاسم خوئی به همه دلایل حرام‌بودن ریش‌تراش، به‌جز یک دلیل، اشکال کرده است. به باور او تنها دلیل بر حرمت این کار، روایت صحیح‌السندی از امام رضا(ع) است که در آن از تراشیدن ریش نهی شده است. وی ادامه داده است که این دلیل را سیره همه متدینان، تقویت می‌کند؛<ref>خوئی، مصباح الفقاهه، ج۱، ص۲۶۱.</ref> با این همه خود وی به حرمت تراشیدن ریش فتوا نداده است و آن را بنا بر احتیاط واجب حرام دانسته است.<ref>خوئی، صراط النجاة، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۲۸۴.</ref>