غیرت: تفاوت میان نسخه‌ها

غیرت از فضائل اخلاقی است که صاحب‌نظران دیدگاه‌های مختلفی برای آن بیان کرده‌اند. [[محمدمهدی نراقی|ملا محمد مهدی نراقی]]  غیرت یا حمیت را تلاش در نگهداری آنچه كه حفظش ضروری است تعریف کرده و معتقد است این صفت در قالب مطلوبش از شجاعت، بزرگ منشی و قوت نفس انسان سرچشمه می گیرد و یكی از ملکه های نفسانی انسان و سبب مردانگی است.<ref>نراقی، جامع السعادات، ۱۳۸۱ش، ج۱، ص۲۶۶.</ref> فرزند او [[ملا احمد نراقی]] نیز غیرت را از شرایف ملکات و فضایل صفاتی دانسته که آدمی بواسطه آن نگاهبانی می‌کند دین، عِرْض، اولاد و اموال خود را.<ref> نراقی، معراج السعاده، ۱۳۷۷ش، ص۱۶۴.</ref> [[علامه طباطبایی]] هم در [[تفسیر المیزان|المیزان]] با ذکر این نکته که غیرت یک امر [[فطرت|فطری]] است معتقد است: غیرت عبارت است از دگرگونی انسان از حالت عادی و اعتدال، به طوری که انسان را برای دفاع و انتقام از کسی که به یکی از مقدّساتش ـ اعم از دین، ناموس و یا جاه و امثال آن ـ تجاوز کرده، از جای خود می‌کند. این صفت غریزی، صفتی است که هیچ انسانی به طور کلّی از آن بی‌بهره نیست. پس غیرت یکی از فطریات آدمی است و [[اسلام]] هم دینی است که بر اساس فطرت تشریع شده.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۷۴ش، ج۴، ص۲۸۰.</ref> [[مرتضی مطهری]] اما معتقد است که غیرت یک شرافت و یک حساسیت انسانی نسبت به پاکی و طهارت جامعه است.<ref>مطهری، مساله حجاب، ۱۳۹۲ش، ص۶۴.</ref>