۱۷٬۷۶۸
ویرایش
imported>Hasaninasab جز (←لید) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (تمیزکاری) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''قَلقَله''' در | '''قَلقَله''' در [[تجوید|علم تجوید]] به معنای اضطراب زبان در تلفظ برخی از حروف در حالت سکون و حرکت دادن حرف ساکن هنگام تلفظ است. حروف باء، جیم، دال، طاء و قاف دارای صفت قلقلهاند. از آنجا که حروف قلقله دارای دو صفت جهر و شدت میباشند، در صورت ساکن شدن، حرف در مخرج خود محبوس شده و تلفظ نمیگردد و برای آزاد شدن و تلفظ نیاز به صدایی اضافه دارد و آن صدای اضافه، به صورت فتحه یا کسره و یا ضمه بریده شده است. | ||
اگر حروف قلقله ساکن، در آخر کلمه بیاید، شدت بیشتری دارد که به آن قلقله کبیره گفته میشود و اگر در وسط کلمه بیاید از شدت کمتری برخوردار است و به آن قلقله صغیره گفته میشود. | اگر حروف قلقله ساکن، در آخر کلمه بیاید، شدت بیشتری دارد که به آن قلقله کبیره گفته میشود و اگر در وسط کلمه بیاید از شدت کمتری برخوردار است و به آن قلقله صغیره گفته میشود. واجب بودن یا نبودن رعایت قلقله در [[نماز]] اختلافی است. | ||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == |
ویرایش