پرش به محتوا

قلقله: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۴ بایت حذف‌شده ،  ‏۶ نوامبر ۲۰۱۸
جز
تمیزکاری
imported>Hasaninasab
جز (تمیزکاری)
خط ۱: خط ۱:
'''قَلقَله''' در علم [[تجوید]] به معنای اضطراب زبان در تلفظ برخی از حروف در حالت سکون و حرکت دادن حرف ساکن هنگام تلفظ است. حروف باء، جیم، دال، طاء و قاف دارای صفت قلقله می‌باشند. از آنجا که حروف قلقله دارای دو صفت جهر و شدت می‌باشند، در صورت ساکن شدن، حرف در مخرج خود محبوس شده و تلفظ نمی‌گردد و برای آزاد شدن و تلفظ نیاز به صدایی اضافه دارد و آن صدای اضافه، یا به صورت فتحه یا کسره و یا ضمه بریده شده است.
'''قَلقَله''' در [[تجوید|علم تجوید]] به معنای اضطراب زبان در تلفظ برخی از حروف در حالت سکون و حرکت دادن حرف ساکن هنگام تلفظ است. حروف باء، جیم، دال، طاء و قاف دارای صفت قلقله‌اند. از آنجا که حروف قلقله دارای دو صفت جهر و شدت می‌باشند، در صورت ساکن شدن، حرف در مخرج خود محبوس شده و تلفظ نمی‌گردد و برای آزاد شدن و تلفظ نیاز به صدایی اضافه دارد و آن صدای اضافه، به صورت فتحه یا کسره و یا ضمه بریده شده است.


اگر حروف قلقله ساکن، در آخر کلمه بیاید، شدت بیشتری دارد که به آن قلقله کبیره گفته می‌شود و اگر در وسط کلمه بیاید از شدت کمتری برخوردار است و به آن قلقله صغیره گفته می‌شود. برخی رعایت قلقله در [[نماز]] را [[واجب]] و برخی دیگر لازم نمی‌دانند.
اگر حروف قلقله ساکن، در آخر کلمه بیاید، شدت بیشتری دارد که به آن قلقله کبیره گفته می‌شود و اگر در وسط کلمه بیاید از شدت کمتری برخوردار است و به آن قلقله صغیره گفته می‌شود. واجب بودن یا نبودن رعایت قلقله در [[نماز]] اختلافی است.


== معرفی اجمالی ==
== معرفی اجمالی ==