صالح المؤمنین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''صالِحُ‌المُؤمِنین''' به‌معنای بهترینِ [[مؤمنان]] یا مؤمنان صالح، برگرفته از آیه چهارم [[سوره تحریم]] است. در این آیه صالح‌المؤمنین فردی معرفی شده است که به‌همراه خداوند، [[جبرئیل]] و دیگر [[فرشتگان]] از [[پیامبر اسلام(ص)]] پشتیبانی می‌کند.  

برخی از مفسران این واژه را مفرد و مصداقش را تنها یک نفر و برخی دیگر آن را اسم جنس و شامل همه [[مسلمانان]] با[[تقوا]] دانسته‌اند. مفسران شیعه در دیدگاه اول، [[امام علی(ع)]] را تنها مصداق و در دیدگاه دوم بهترین مصداق آن دانسته‌اند. مستند این گروه روایاتی است که در منابع شیعه و [[اهل‌سنت]] نقل شده و امام علی(ع) را تنها مصداق صالح المومنین دانسته است.

صالح‌المؤمنین به‌معنای بهترینِ [[مؤمنان]] یا مؤمنان شایسته است.<ref>قرشی، قاموس قرآن، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۴۲.</ref> برخی از [[مفسران]] صالح را در ترکیب مذکور اسم جنس دانسته<ref>طبرسی، مجمع‌البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۴۷۱؛ آلوسی، روح‌المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۱۴، ص۳۴۸؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۴، ص۲۸۰.</ref> و نتیجه گرفته‌اند که شامل همه مؤمنانِ صالح، باتقوا و کامل‌الایمان می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۴، ص۲۸۰.</ref> در مقابل برخی دیگر عمومیت صالح‌المومنین را رد کرده و معتقدند این واژه فقط بر یک شخص قابل‌صدق است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۹، ص۳۳۲.</ref> به‌گفته [[علامه طباطبایی]] معنای «صالح‌المؤمنین» غیر از معنای «الصالح من المؤمنین» است و فقط ترکیب دوم است که به‌دلیل داشتن «الف» و «لام» بر سر کلمه صالح اسم جنس است و افاده عموم می‌کند؛ ولی صالح‌المؤمنین جنسیت و عمومیت را نمی‌رساند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۹، ص۳۳۲.</ref>