غلمان: تفاوت میان نسخه‌ها

   

واژه غِلمان جمع «غُلام» است که در لغت به خدمتگزار معنا می‌دهد. بنابراین غلمان به معنای غلامان یا خدمتگزاران است.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۱ق، ج۱۲، ص۴۴۰.</ref>

در [[آیه]] ۱۹ سوره انسان، آمده‌: «و بر گِرد آنها پسرانی می‌گردند که هر گاه آنها را ببینی گمان می‌کنی مروارید پراکنده‌اند.»<ref>وَ یطُوفُ عَلَیهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَأَیتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَّنثُورًا.</ref> در آیات ۱۷ و ۱۸ [[سوره واقعه]] هم توصیفی نسبتاً مشابه ذکر شده است: «خدمت‌کارانی جوان و جاودانی پیوسته گرداگرد آنها می‌گردند؛ با قدح‌ها و کوزه‌ها و جام‌هایی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)»<ref>يَطوف عَلَيهِمْ وِلْدَنٌ مخَلَّدُونَ بِأَکْوَابٍ وَ أَبَارِیقَ وَ کَأْسٍ مِّن مَّعِینٍ.</ref>

==منظور از غلمان==

==غلمان در ادبیات فارسی==

{{ب|فردا اگر نه روضه رضوان به ما دهند|غلمان ز روضه، حور ز جنت به درکشیم<ref>[http://ganjoor.net/hafez/ghazal/sh375/ گنجور حافظ، غزل۳۷۶]</ref>}}

{{پایان شعر}}

==پانویس==

{{پانویس۲}}

==منابع==

{{منابع}}

*طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، تهران، بنیاد علمی و فکری علامه طباطبایی، ۱۳۷۰ش.

*طیب، سید عبدالحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، تهران، انتشارات اسلام، ۱۳۷۸ش.

*قرشی، علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، اسلامیه، ۱۳۶۷ش.