آیه توبه: تفاوت میان نسخه‌ها

منظور از کلمات در آیه مزبور، یعنی سخنانی که خدا برای توبه به حضرت آدم تعلیم داد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۱۹۷.</ref> در تفسیر واژه «کلمات» بین [[تفسیر قرآن|مفسران]] اختلاف است. عده‌ای گفته‌اند، منظور همان آیه ۲۳ [[سوره اعراف]] است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱، ص۱۳۳.</ref>{{یادداشت|{{متن قرآن|قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ|ترجمه=گفتند: «پروردگارا، ما بر خويشتن ستم كرديم، و اگر بر ما نبخشايى و به ما رحم نكنى، مسلماً از زيانكاران خواهيم بود.|سوره=۷|آیه=۲۳}}}} در روایتی از [[امام باقر (ع)]] نقل شده است که منظور از کلماتی که [[خدا|خداوند]] به [[حضرت آدم علیه‌السلام|آدم]] آموخت، [[دعا|دعایی]] است که با این جمله شروع می‌شود: «اللهم لا اله الا انت، سبحانک و بحمدک ربّ إنّي ظلمت نفسی...»<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۲۰۰.</ref>

به اعتقاد نویسنده [[تفسیر نمونه]]، تفسیرهای گوناگونِ نقل شده از واژه «کلمه»، هیچگونه منافاتی با هم ندارند؛ چرا که ممکن است همه این کلمات به [[حضرت آدم (ع)]] تعلیم داده شده باشد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۱۹۹.</ref>