عقد اخوت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عَقد اُخوّت''' به معنای «پیوند برادری»، (در عربی: مؤاخاة) پیوندی است که میان دو [[مسلمان]] بسته می‌شود تا با یکدیگر برادر باشند. معروف‌ترین عقد اخوت مربوط به پیمانی است که [[پیامبر(ص)]] بین [[مهاجران]] و [[انصار]] بست. پیوند برادری میان [[پیامبر(ص)]] و [[امام علی(ع)]] جزو متواترات تاریخی است. به جزمنابع [[شیعه|شیعی]]، بسیاری از منابع [[اهل سنت]] نیز این واقعه را نقل کرده‌اند که [[علامه امینی]] در کتاب [[الغدیر]] به پنجاه مورد از آنها اشاره کرده است. اجرای عقد اخوت، جزو اعمال مستحب در روز [[عید غدیر]] است و در این روز، افراد با خواندن این عقد می‌توانند برادر دینی همدیگر شوند.

پیدا شدن مفهوم برادری دینی در فرهنگ صدر [[اسلام]]، زمینه‌ای کهن‌تر از ترویج برادری از سوی [[پیامبر اکرم]](ص) در میان [[مهاجران]] و [[انصار]] پس از [[هجرت]] به [[مدینه]] داشته است. از کهن‌ترین نمونه‌های کاربرد تعبیر برادری میان مسلمانان، تعبیر برادری ناظر به برادری مسلمانان [[مکه]] با هم‌کیشانی در [[یثرب]]، در روزهای پیش از هجرت پیامبر و مسلمانان به آنجا است.<ref>ابن کثیر، البدایه و النهایه، ۱۹۷۸م، ج۳، ص۱۶۹.</ref> از دیگر سو به نظر می‌رسد مفهوم برادری دینی در فرهنگ اسلامی یک امر عارضی و بازتاب صرف فرهنگ عرب جاهلی نبوده و در شمار اصلی‌ترین راهکارهای پیامبر(ص) محسوب می‌شده است.<ref>دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱۱، ص۶۱۷.</ref>

پنج ماه و به نقلی هشت ماه<ref>دیار بکری، تاریخ الخمیس، دار صادر، ج۱، ص۳۵۳.</ref> پس از [[هجرت]] مسلمانان به [[مدینه]]، روزی پیامبر(ص) به [[اصحاب]] خود فرمود: «تآخوا فی الله أخوین أخوین: در راه خدا، دو تا دو تا با یکدیگر برادر شوید.»<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، دار المعرفة، ج۱، ص۵۰۴-۵۰۵.</ref> بنا بر مشهور تعداد آن‌ها ۹۰ نفر بوده است: ۴۵ نفر از مهاجران و ۴۵ نفر از انصار.<ref>عاملی، الصحیح من سیره النبی الاعظم، ۱۴۲۶ق، ج۴، ص۲۲۷</ref>