ساره: تفاوت میان نسخه‌ها

ساره سال‌ها پیش از تولد [[اسحاق]]، کنیز خود [[هاجر]] را به ابراهیم بخشید تا از او فرزنددار شود. [[شیخ صدوق]]، روایاتی نقل کرده است که بنابر آنها، ساره زنی [[حسادت|حسود]] و بدخلق معرفی شده است. با این حال برخی محققان معاصر در دلالت و سند احادیث مذکور تشکیک کرده‌اند.

ساره به همراه برادرش لوط، به ابراهیم ایمان آورد و [[توحید|یکتاپرست]] شد.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۲۴۵.</ref> او همچنین با حضرت ابراهیم که پسرعمویش بود، [[ازدواج]] کرد.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۲۴۵.</ref> ساره، یکی از زیباترین زنان دوره خود معرفی شده است.<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۱۰۱؛ مقدسی، البدء و التاریخ، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۴۴۱.</ref> او زمین‌های کشاورزی و دام‌های فراوان داشته و همه دارایی‌اش را در اختیار ابراهیم قرار داده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۳۷۰.</ref>

بنابر روایات تاریخی، پادشاه مصر از زیبایی ساره مطلع شد<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۵۰؛ فعال عراقی، داستان‌های قرآن و تاریخ انبیاء در المیزان، ۱۳۷۸ش، ص۳۶۸.</ref> و ابراهیم در پاسخ به اینکه چه نسبتی با ساره دارد، او را خواهر خود معرفی کرد.<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۱۰۱.</ref> چنانکه ابن اثیر گفته، ابراهیم از آنجا که می‌دانسته اگر ساره را همسر خود معرفی کند، پادشاه دستور قتل او را صادر خواهد کرد تا ساره را تصاحب کند، حقیقت را مخفی کرده است.<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۱۰۱.</ref> پادشاه مصر، ساره را احضار می‌کند و تلاش می‌کند او را تصاحب کند، اما در همین حین، دستش خشک می‌شود.<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۱۰۱.</ref> پادشاه از ساره می‌خواهد دعا کند که دستش دوباره سالم شود، تا او را رها کند، اما پس از دعای ساره و سلامت دست پادشاه، او دوباره تلاش می‌کند به ساره نزدیک شود و این اتفاق سه بار رخ می‌دهد.<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۱۰۱.</ref> پادشاه پس از آن، از کردهٔ خود پشیمان می‌شود، کنیزی به نام هاجر، و هدایایی به ساره می‌بخشد و او را آزاد می‌کند.<ref>مقدسی، البدء و التاریخ، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۴۴۱.</ref>

ساره پیش از بشارت به بارداری، از آنجا که نازا بود، کنیز خود، هاجر را به همسرش ابراهیم می‌بخشد تا از او صاحب فرزند شود و پس از آن،‌ [[اسماعیل]]، فرزند ابراهیم و هاجر متولد می‌شود.<ref>مقدسی، البدء و التاریخ، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۴۴۱ و ۴۴۲.</ref>

ساره، همسر ابراهیم(ع)، در سن ۱۲۷ سالگی در منطقه [[حبرون]] درگذشت.<ref>ابن خلدون، ديوان المبتدأ و الخبر، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۴۳.</ref> پس از وفات ساره، ابراهیم مکانی از حبرون را از ساکنان آن خرید و ساره را در آنجا دفن کرد.<ref>ابن خلدون، ديوان المبتدأ و الخبر، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۴۳.</ref> بعدها ابراهیم، [[اسحاق]] و [[یعقوب (پیامبر)|یعقوب]] در این مکان دفن شدند.<ref>النجم، «تمیم الداری اول قاص فی الاسلام؟!»، ص۳۱۰.</ref> مکان مذکور، با عنوان [[حرم ابراهیمی]] شناخته می‌شود و در شهر [[الخلیل]] در جنوب [[قدس]] قرار دارد.<ref>حسینی جلالی، مزارات اهل البیت و تاریخها، ۱۴۱۵ق، ص۲۵۴.</ref>

*مقدسی، محمد بن طاهر، البدء و التاریخ، ترجمه محمدرضا شفیعی کدکنی، تهران، آگه، ۱۳۷۴ش.