پرش به محتوا

عبدالعظیم حسنی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
خط ۳۵: خط ۳۵:
عبدالعظیم محضر چند امام را درک کرده است. [[آقابزرگ تهرانی]] نقل می‌کند که عبدالعظیم حسنی، [[امام رضا(ع)]] و [[امام جواد(ع)]] را درک کرده و ایمان خویش را بر [[امام هادی(ع)]] عرضه داشته و در زمان وی وفات یافت،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة،‌ دار الاضواء، ج۷، ص۱۹۰.</ref> اما [[آیت‌الله خویی]]، هم‌عصر بودن عبدالعظیم با امام رضا(ع) را رد می‌کند.<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۳ق، ج۱۱، ص۵۳.</ref>
عبدالعظیم محضر چند امام را درک کرده است. [[آقابزرگ تهرانی]] نقل می‌کند که عبدالعظیم حسنی، [[امام رضا(ع)]] و [[امام جواد(ع)]] را درک کرده و ایمان خویش را بر [[امام هادی(ع)]] عرضه داشته و در زمان وی وفات یافت،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة،‌ دار الاضواء، ج۷، ص۱۹۰.</ref> اما [[آیت‌الله خویی]]، هم‌عصر بودن عبدالعظیم با امام رضا(ع) را رد می‌کند.<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۳ق، ج۱۱، ص۵۳.</ref>


[[شیخ طوسی]] در [[رجال شیخ طوسی|کتاب رجالی خویش]]، وی را در زمره اصحاب [[امام عسکری(ع)]] نام می‌برد.<ref>طوسِی، رجال طوسی، ص۴۰۱.</ref> [[عزیزالله عطاردی]] نیز تصریح می‌کند با توجه به حالات عبدالعظیم حسنی و تحقیق در روایات وی، می‌توان دریافت که او [[امام کاظم(ع)]]، امام رضا(ع)، امام جواد(ع) و امام هادی(ع) را درک کرده است.<ref>عطاردی، عبدالعظیم الحسنی حیاته و مسنده، ۱۳۸۳ش، ص۳۷.</ref>
[[شیخ طوسی]] در [[رجال شیخ طوسی|کتاب رجالی خویش]]، وی را در زمره [[اصحاب امام عسکری(ع)]] نام می‌برد.<ref>طوسی، رجال الطوسی، ۱۳۷۳ش، ص۴۰۱.</ref> به گفته [[عزیزالله عطاردی]]، با توجه به حالات عبدالعظیم حسنی و تحقیق در روایات وی، می‌توان دریافت که او [[امام کاظم(ع)]]، امام رضا(ع)، امام جواد(ع) و امام هادی(ع) را درک کرده است.<ref>عطاردی، عبدالعظیم الحسنی حیاته و مسنده، ۱۳۸۳ش، ص۳۷.</ref>
 
درباره برخورد عبدالعظیم با [[امامان شیعه|امامان]] نقل شده که او هرگاه وارد مجلس امام جواد(ع) یا امام هادی(ع) می‌شد، با کمال ادب و خضوع و [[حیا]] و [[تواضع]]، در حالی که دست‌های خود را از ردا بیرون آورده بود، به حضور آن امامان سلام عرض می‌کرد و امام پس از جواب سلام، او را نزدیک خود می‌خواند و در کنار خویش می‌نشاند؛ به حدّی که زانوی او به زانوی امام می‌چسبید و امام، کاملا از احوال او سؤال می‌کرد. این برخورد موجب حسرت و غبطه دیگران می‌شد.<ref>زندگانی حضرت عبدالعظیم(ع)، ص۳۰.</ref>


درباره برخورد عبدالعظیم با امامان نقل شده که او هرگاه وارد مجلس امام جواد(ع) یا امام هادی(ع) می‌شد، با کمال ادب و خضوع و غایت [[حیا]] و [[تواضع]]، در حالی که دست‌های خود را از ردا بیرون آورده بود، به محضر آن امامان سلام عرض می‌کرد و امام پس از جواب سلام، او را نزدیک خود می‌خواند و در کنار خویش می‌نشاند؛ به حدّی که زانوی او به زانوی امام می‌چسبید و امام، کاملا از احوال او سؤال می‌کرد. این برخورد موجب حسرت و غبطه دیگران می‌شد.<ref>زندگانی حضرت عبدالعظیم(ع)، ص۳۰.</ref>
== زندگی در دوران سرکوب شیعیان ==
== زندگی در دوران سرکوب شیعیان ==
دوران زندگی عبدالعظیم مصادف با شرایط خفقان و سرکوب [[شیعیان]] توسط [[بنی عباس]] بود. عبدالعظیم نیز همچون پدرانش سال‌ها تحت تعقیب بود. او گرچه زمانی که در [[مدینه]]، [[بغداد]] و [[سامرا]] می‌زیست روش [[تقیه]] را در پیش گرفته و عقیده و مرام خود را پنهان می‌داشت، ولی با این حال مورد غضب [[متوکل]] و [[معتز]] بود.<ref>بر آستان کرامت، ۱۳۹۲ش، ص۷.</ref>
دوران زندگی عبدالعظیم مصادف با شرایط خفقان و سرکوب [[شیعیان]] توسط [[بنی عباس]] بود. عبدالعظیم نیز همچون پدرانش سال‌ها تحت تعقیب بود. او گرچه زمانی که در [[مدینه]]، [[بغداد]] و [[سامرا]] می‌زیست روش [[تقیه]] را در پیش گرفته و عقیده و مرام خود را پنهان می‌داشت، ولی با این حال مورد غضب [[متوکل]] و [[معتز]] بود.<ref>بر آستان کرامت، ۱۳۹۲ش، ص۷.</ref>
Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۲۱۱

ویرایش