انگشتر سلیمان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''انگشتر سلیمان'''، از نشانه‌ها و نمادهای [[نبوت]] وقدرت [[سلیمان(ع)]] بوده و از [[مواریث نبوت]] به حساب می‌آید كه به انبیاء بعدی منتقل شد تا به [[امامان شیعه]] رسید. به باور [[شیعیان]] این [[انگشتر]] اکنون نزد [[حضرت مهدی]](عج) است و در هنگام [[ظهور]]، آن را همراه خواهد داشت.

در كتاب‌های تاریخی، [[قصص انبیا]] و [[تفسیر]]، مطالبی درباره آن آمده که صحیح نیست و از [[اسرائیلیات]] است.

*حلقه آن از نقره است.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ج ۲۶، ص ۲۲۲.</ref>

*نگین آن از آسمان آمده<ref>هیثمی، مجمع الزوائد،ج ۵، ص ۱۵۲</ref> [[یاقوت]]<ref>بحرانی، مدینة المعاجر،ج ۱، ص ۲۴۵،مجلسی، بحارالانوار،ج ۲۷، ص ۳۴.</ref> و هشت گوش است.<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب،ج ۳، ص ۴۴۴.</ref>

*[[امام رضا]](ع) فرمود:نقش انگشتر [[حضرت سلیمان]](ع)چنین است:«منزه است خداوندی که [[جنیان]] را به کلمات خود لجام کرد.»<ref>صدوق، عیون اخبار الرضا، ج ۱، ص ۶۰</ref>

*سلیمان قندوزی حنفی در کتابش می نویسد:"نقش آن اسم اعظم بود كه مركب از [[حروف مقطعه]] اوائل [[سوره های قرآن|سوره های قرآن]] بود."<ref>قندوزی، ینابیع الموده، ج ۳، باب ۹۷، ص ۵۴</ref>

*ابن عساکر نوشته:" لا اله الا اللّه وحده لاشریك له محمد رسول الله."نقش این انگشتر است.<ref>ابن عساكر، تاریخ مدینة دمشق، ج ۲۲، ص ۲۴۵</ref>

ازمجموع احادیث [[فریقین]] استفاده می شوداین انگشتر دارای خصوصیت ویژه‌ای است. مهم‌ترین آنها عبارت است از:

#[[امام صادق]](ع) فرمود: «خداوند پادشاهی [[سلیمان]] را در انگشترش قرار داده بود. پس هرگاه آن انگشتر را در دست می کرد، جن و انس و شیاطین و همه پرندگان و وحشیان نزد او حاضر می‌شدند، و از او اطاعت می کردند.»<ref> مجلسی، بحارالانوار، ج۱۴، ص۹۹</ref>

#خاتم حضرت سلیمان از نشانه‌های نبوت و حكومت او بوده، مانند عصای موسی، اما پیامبری و حكومتش به آن وابسته نبود.

# این انگشتر جزء [[مواریث نبوت]] است که نزد [[امامان معصوم]] بوده و گاهی برای حقانیت وصایت و [[امامت]] خود به آن احتجاج می كردند. حسین بن موسی بن جعفر می گوید: روزی در دست [[امام رضا]](ع) یك انگشتری از نقره دیدم كه باریك و نازك شده بود. گفتم: شخصی مثل شما چنین انگشتری می پوشد؟ گفت: این، انگشتری [[سلیمان|سلیمان بن داود]] است.<ref>مجلسی، بحارالانوار،ج ۲۶،ص ۲۲۲</ref>

# الان نزد [[حضرت مهدی]] (ع)است و درعصر ظهور نمایان می‌شود<ref>مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۲،ص ۱۹۴، قزوینی ابن ماجة، سنن، ج ۲، ب ۳۱، ص ۱۳۵۱، ح۴۰۶۶، محمد بن عیسی ترمذی، سنن، ج ۵، ص ۲۱.</ref> امام باآن کافران و مؤمنان واقعی را تشخیص و جدا می‌سازد.

 

 

*مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، تهران، دارالكتب الاسلامیه، ۱۳۹۰ ق.

*هیثمی، نورالدین علی بن ابی‌بكر، مجمع الزوائد و منبع الفوائد، بیروت، دارالكتب العلمیه،۱۴۰۸ق.

*ابن عساكر، ابوالقاسم علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق الكبیر، تحقیق علی شیری، بیروت، دارالفكر، ۱۴۱۵ ق.

*كلینی، محمد بن یعقوب، الأصول من الكافی، تهران، مكتبة الصدوق، ۱۳۸۱ ق.

*مفید، محمد بن محمد بن نعمان، الأرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، قم، مكتبة بصیرتی، [بی تا].

*ترمذی، محمد بن عیسی بن سوره، سنن، تصحیح عبدالرّحمن محمد عثمان، بیروت، دارالفكر، ۱۴۰۳ق.