تجافی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
'''در تشهد''': اگر [[مأموم]] در رکعت دوم یا آخرِ [[نماز]]، به [[امام جماعت]] اقتدا کند، در هنگام تشهد امام جماعت، تجافی می‌کند. یعنی انگشتان دو دست و پاها را بر روی زمین می‌گذارد و زانوها را بلند می‌کند. طبق نظر [[مراجع تقلید|مراجعی]] مانند [[سیدعلی حسینی خامنه‌ای|آیت‌الله خامنه‌ای]]، [[ناصر مکارم شیرازی|آیت‌الله مکارم شیرازی]]، [[حسین وحید خراسانی|آیت‌الله وحید خراسانی]] و [[سید علی حسینی سیستانی|آیت‌الله سیستانی]]، تجافی در تشهد رکعت دوم [[احتیاط واجب|احتیاطِ واجب]] است؛ اما در رکعت چهارم، نمازگزار می‌تواند تجافی کند یا اینکه برخیزد و بقیه نماز را بخواند. نمازگزار در هنگام تجافی طبق نظر فقها می‌تواند سکوت کند یا ذکر تشهد یا هر ذکر دیگری بگوید.<ref>[http://hawzahnews.com/detail/News/373979 از تجافی در نماز چه می‌دانیم]، خبرگزاری رسمی حوزه.</ref> | '''در تشهد''': اگر [[مأموم]] در رکعت دوم یا آخرِ [[نماز]]، به [[امام جماعت]] اقتدا کند، در هنگام تشهد امام جماعت، تجافی می‌کند. یعنی انگشتان دو دست و پاها را بر روی زمین می‌گذارد و زانوها را بلند می‌کند. طبق نظر [[مراجع تقلید|مراجعی]] مانند [[سیدعلی حسینی خامنه‌ای|آیت‌الله خامنه‌ای]]، [[ناصر مکارم شیرازی|آیت‌الله مکارم شیرازی]]، [[حسین وحید خراسانی|آیت‌الله وحید خراسانی]] و [[سید علی حسینی سیستانی|آیت‌الله سیستانی]]، تجافی در تشهد رکعت دوم [[احتیاط واجب|احتیاطِ واجب]] است؛ اما در رکعت چهارم، نمازگزار می‌تواند تجافی کند یا اینکه برخیزد و بقیه نماز را بخواند. نمازگزار در هنگام تجافی طبق نظر فقها می‌تواند سکوت کند یا ذکر تشهد یا هر ذکر دیگری بگوید.<ref>[http://hawzahnews.com/detail/News/373979 از تجافی در نماز چه می‌دانیم]، خبرگزاری رسمی حوزه.</ref> | ||
'''در رکوع و سجده''': به معنای بازکردن آرنج دست‌هاست که برای مردان [[مستحب]] است.<ref>فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۳۵۳.</ref> | '''در رکوع و سجده''': به معنای بازکردن آرنج دست‌هاست که برای مردان [[مستحب]] است.این کار را در رکوع «تجنیح» می‌گویند که انسان در حالت رکوع مانند دو بال بازوها و آرنج‌هایش را از بدن بیرون بیاورد و فقط کف دست‌هایش را بر زانوهایش بگذارد.<ref> نجفی، جواهرالکلام،۱۳۶۲ش، ج۱۰، ص۱۰۵؛ فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۳۵۳.</ref>در روایات به بلند كردن شكم از زمین و قرار دادن دستها همچون دو بال گشوده «تَخَوّی» می‌گویند.<ref>حرعاملی، وسایل الشیعه، الناشر | ||
مؤسسة آل البيت عليهم السلام لإحياء التراث، ج۶، ص۳۴۱. | |||
</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||