سید عبدالهادی شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سید عبدالهادی شیرازی''' ([[سال ۱۳۰۵ هجری قمری|۱۳۰۵]]-[[سال ۱۳۸۲ هجری قمری|۱۳۸۲]]ق) از مراجع تقلید [[شیعه|شیعیان]] در [[قرن چهاردهم قمری|سده چهاردهم قمری]] ساکن در نجف. وی پس از درگذشت [[سید ابوالحسن اصفهانی]]، [[مرجعیت]] را عهده‌دار شد. او در دوره عبدالکریم قاسم، حاکم [[عراق]] در مقابله با تبلیغات حزب بعث، فتوای ضد کمونیستی صادر کرد.

سید عبدالهادی شیرازی، فرزند سید اسماعیل در سال ۱۳۰۵ق در [[سامرا]] به دنیا آمد. پدرش در سال تولد او درگذشت و [[سید محمدحسن شیرازی]] پسرعموی پدرش، سرپرستی او را برعهده گرفت.<ref> آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸-۱۴۰۴ق، ج۳، ص۱۲۵۱-۱۲۵۰.</ref> و در هفت سالگی او میرزای شیرازی (درگذشت ۱۳۱۲ق) نیز از دنیا رفت و او تحت سرپرستی سید علی فرزند میرزای شیرازی قرار گرفت.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸-۱۴۰۴ق، ج۳، ص۱۲۵۱.</ref> سید عبدالهادی در سال ۱۳۶۹ق بر اثر بیماری نابینا شد و را برای معالجات به [[تهران]] رفت؛ ولی معالجه سودبخش واقع نشد.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸-۱۴۰۴ق، ج۳، ص۱۲۵۳-۱۲۵۴.</ref> عبدالهادی در زمان حضور در ایران با بزرگان [[حوزه علمیه مشهد|حوزه مشهد]] و [[حوزه علمیه قم در دوره معاصر|قم]] به خصوص با [[آیت‌الله بروجردی]] دیدار داشت.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸-۱۴۰۴ق، ج۳، ص۱۲۵۴.</ref> او [[۱۰ صفر]] [[سال ۱۳۸۲ هجری قمری|۱۳۸۲ق]] در [[کوفه]] بر اثر بیماری درگذشت و در [[حرم امام علی(ع)]] به خاک سپرده شد.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸-۱۴۰۴ق، ج۳، ص۱۲۵۴.</ref>

 

سید عبدالهادی در [[سامرا]] تحصیلات مقدماتی خویش را نزد سید علی فرزند میرزای شیرازی و محمدتقی شیرازی به پایان برد.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸-۱۴۰۴ق، ج۳، ص۱۲۵۱.</ref> وی در سال ۱۳۲۶ق راهی نجف شد و در درس [[آخوند خراسانی]] و [[شیخ الشریعه اصفهانی]] شرکت کرد و فلسفه را از [[محمدباقر استهباناتی]] و اخلاق را از [[رضا تبریزی]] آموخت.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸-۱۴۰۴ق، ج۳، ص۱۲۵۱.</ref> عبدالهادی در سال ۱۳۳۰ق به سامرا بازگشت و درس علی شیرازی حاضر شد.  سپس به همراه [[محمدتقی شیرازی]]، رهبر مردم عراق در جریان انقلاب ضد انگلیسی، به [[کربلا]] مهاجرت کرد. او در سال ۱۳۳۷ق به [[نجف]] رفت و در درس شیخ الشریعه اصفهانی حاضر می‌شد و پس از درگذشت شیخ الشریعه در سال ۱۳۳۹ق تدریس طلاب [[حوزه نجف]] را به عهده گرفت.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸-۱۴۰۴ق، ج۳، ص۱۲۵۱.</ref> او حدود سی سال از استادان مشهور حوزه نجف بود.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸-۱۴۰۴ق، ج۳، ص۱۲۵۲.</ref>

وی از شیخ الشریعه اصفهانی، سید مهدی آل حیدر کاظمی، سید علی شیرازی، علی یزدی نجفی و [[شیخ عباس قمی]]، [[اجازه نقل روایت]] داشت.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸-۱۴۰۴ق، ج۳، ص۱۲۵۱.</ref>

*دارالسلام (در فروع اسلام و احکام، دارای هزار فرع از فروع اسلامی).<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸-۱۴۰۴ق، ج۳، ص۱۲۵۵.</ref>

پس از درگذشت [[سید ابوالحسن اصفهانی]] در سال ۱۳۶۵ق و جانشین وی [[سید حسین طباطبایی قمی]] در سال ۱۳۶۶ق، مرجعیت شیعه را عهده دار شد و به درخواست مقلدان رساله علمیه اش را منتشر کرد.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸-۱۴۰۴ق، ج۳، ص۱۲۵۳.</ref> او پیش از آن در [[مسجد شیخ انصاری]] امامت جماعت می‌کرد.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸-۱۴۰۴ق، ج۳، ص۱۲۵۳.</ref> پس از درگذشت آیت‎‌الله بروجردی (درگذشت ۱۳۸۰ق)، تعداد زیادی از مقلدان وی به صف مقلدان شیرازی پیوستند و دایره مرجعیت او گسترده‌تر شد.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸-۱۴۰۴ق، ج۳، ص۱۲۵۳.</ref>