confirmed، templateeditor
۱۱٬۴۵۳
ویرایش
جز (تمیز کاری) |
جز (تمیز کاری) |
||
خط ۱۱۱: | خط ۱۱۱: | ||
==نابینایی== | ==نابینایی== | ||
سید عبدالهادی شیرازی در سال ۱۳۶۹ه.ق. بر اثر بیماری از هر دو چشم نابینا شد. چون معالجات در [[عراق]] نتیجهای در پی نداشت، او را به [[تهران]] آوردند. وی در [[بیمارستان فیروز آبادی]] تهران مدتی به معالجه چشمان خود ادامه داد اما معالجه سودبخش واقع نشد و وی بینایی خود را بدست نیاورد. ولی با همین حال به زیارت [[امام رضا(ع)]] و [[حضرت معصومه | سید عبدالهادی شیرازی در سال ۱۳۶۹ه.ق. بر اثر بیماری از هر دو چشم نابینا شد. چون معالجات در [[عراق]] نتیجهای در پی نداشت، او را به [[تهران]] آوردند. وی در [[بیمارستان فیروز آبادی]] تهران مدتی به معالجه چشمان خود ادامه داد اما معالجه سودبخش واقع نشد و وی بینایی خود را بدست نیاورد. ولی با همین حال به زیارت [[امام رضا(ع)]] و [[حضرت معصومه(س)]] رفت و با علما و بزرگان دو [[حوزه علمیه مشهد|حوزه مشهد]] و [[حوزه علمیه قم در دوره معاصر|قم]] بخصوص با [[سید حسین طباطبایی بروجردی|آیت الله بروجردی]] دیدار داشت. سپس به نجف بازگشت و به درس و بحث و [[امامت جماعت]] خویش ادامه داد حتی جواب [[استفتائات]] را نیز میداد. به این صورت که استفتائات را برای او میخواندند و وی شخصاً جواب آن را بیان میکرد. | ||
وی برای بار دوم جهت معالجه چشم خود به [[ایران]] آمد که باز هم نتیجهای حاصل نشد و به [[نجف]] بازگشت. وی بهاندازه توان خود به مسؤلیتهای شرعی خود و خدمت به اسلام و مسلمین ادامه داد تا اینکه در سال ۱۳۸۰ ه.ق. که آیت الله بروجردی رحلت کرد، بسیاری از مقلدین وی به صف مقلدین آیت الله شیرازی پیوستند و بدین سان دایره [[مرجعیت]] او توسعه پیدا کرد.<ref> الطهرانی، آقا بزرگ؛ نقباء البشر فی قرن الرابع عشر/ مشهد، دارالمرتضی، ۱۴۰۴ ق، قسم الثالث من الجزء الاول، ۱۲۵۳و۱۲۵۴. [http://farsi.al-shia.org/%D8%A2%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D8%B8%D9%85%DB%8C-%D8%B3%D9%8A%D9%91%D8%AF-%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%87%D8%A7%D8%AF%D9%8A-%D8%B4%D9%8A%D8%B1%D8%A7%D8%B2%D9%8A/ بنقل از الشیعه].</ref> | وی برای بار دوم جهت معالجه چشم خود به [[ایران]] آمد که باز هم نتیجهای حاصل نشد و به [[نجف]] بازگشت. وی بهاندازه توان خود به مسؤلیتهای شرعی خود و خدمت به اسلام و مسلمین ادامه داد تا اینکه در سال ۱۳۸۰ ه.ق. که آیت الله بروجردی رحلت کرد، بسیاری از مقلدین وی به صف مقلدین آیت الله شیرازی پیوستند و بدین سان دایره [[مرجعیت]] او توسعه پیدا کرد.<ref> الطهرانی، آقا بزرگ؛ نقباء البشر فی قرن الرابع عشر/ مشهد، دارالمرتضی، ۱۴۰۴ ق، قسم الثالث من الجزء الاول، ۱۲۵۳و۱۲۵۴. [http://farsi.al-shia.org/%D8%A2%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D8%B8%D9%85%DB%8C-%D8%B3%D9%8A%D9%91%D8%AF-%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%87%D8%A7%D8%AF%D9%8A-%D8%B4%D9%8A%D8%B1%D8%A7%D8%B2%D9%8A/ بنقل از الشیعه].</ref> | ||
<ref>دوانی، علی، مفاخر شیعه، ج یازده، ص ۳۱۱.</ref> | <ref>دوانی، علی، مفاخر شیعه، ج یازده، ص ۳۱۱.</ref> |