سلفیه: تفاوت میان نسخه‌ها

مکتب سلفی در شبه قاره [[هند]] توسط [[شاه ولی الله دهلوی]] (۱۱۱۴-۱۱۷۶ق) نهادینه شد. او که دروس مقدماتی و علم حدیث را در هند فراگرفته بود دو سال نیز به حجاز سفر نمود و به نظر برخی در این مسافرت تحت تأثیر تفکر سلفی علمای حجاز به ابن تیمیه گرایش پیدا کرد.<ref>فرمانیان، جریان‌شناسی فکری  فرهنگی سلفی‌گری معاصر، ۱۳۹۶ش، ص۷۶تا۷۸</ref> او رساله‌ای در دفاع از ابن تیمیه دارد<ref>فرمانیان، جریان‌شناسی فکری  فرهنگی سلفی‌گری معاصر، ۱۳۹۶ش، ص۷۸</ref> او در آثار خود با تشبیه کردن عمل مشرکان زمان پیامبر با مسلمانان زمان خود، اعمالی مثل زیارت قبور، تسمیه به همراه «عبد»، توسّل، استغاثه، و نذر و قسم را از مظاهر شرک شمرد و مسلمانان زمان خود را از این اعمال بر حذر داشت.<ref>ملا موسی میبدی، «بررسی و نقد دیدگاه شاه ولی الله دهلوی در مسئله شرک»، ص۱۵۵</ref> پس از او برخی از شاگردان با واسطه‌اش مدرسه دیوبند را تاسیس نمودند و به نشر افکار او پرداختند. این مدرسه به زودی رونق گرفت و با جذب دانشجویان از سراسر شبه قاره هند و سایر کشورهای جهان به بزرگترین مدرسه علمیه هند مبدل شد.<ref>فرمانیان، جریان‌شناسی فکری  فرهنگی سلفی‌گری معاصر، ۱۳۹۶ش، ص۸۳</ref> پس از انقلاب اسلامی ایران، [[دیوبندیه]] که از گذشته با شیعه در تقابل بود، با هدف جلوگیری از شیعه شدن اهل سنت پاکستان، انجمن سپاه صحابه را تشکیل داد.<ref>فرمانیان، جریان‌شناسی فکری فرهنگی سلفی‌گری معاصر، ۱۳۹۶ش، ص۱۰۰</ref>