بیداء: تفاوت میان نسخه‌ها

* به تأخیر انداختن تلبیه (لبیک گفتن): به فتوای برخی از فقیهان، بهتر است حاجی‌ای که از مدینه به حج می‌رود، [[تلبیه]] (لَبَّیكَ الّلهُمَّ لَبَّیكَ، لَبَّیكَ لاشَریكَ لَكَ لَبَّیكَ، إنَّ الْحَمْدَ وَ النِّعْمَةَ لَكَ وَالْمُلكَ، لاشَریكَ لَكَ لَبَّیكَ) را تا بیداء بر زبان جاری نکند.<ref> حکیم، مستمسک العروة الوثقی، ج۱۱، ص۴۱۱، مسأله۲۰.</ref> برخی این حکم را مختص به حاجی‌ای می‌دانند که که سواره به [[حج]] می‌رود.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۱۸، ص۲۷۸.</ref> به گفته [[صاحب جواهر]]، هنگامی که مَرکب حاجی به بیداء رسید، [[مستحب]] است که صدای تلبیه گفتن خود را بلند کند.<ref> نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۱۸، ص۲۷۸.</ref>