علی‌اکبر غفاری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''علی اکبر غفاری''' ([[سال ۱۳۰۳ هجری شمسی|۱۳۰۳]] – [[سال ۱۳۸۳ هجری شمسی|۱۳۸۳]]ش)، [[محدث|حدیث‌شناس]] و احیاگر آثار اسلامی بود. وی در بیش از ۵۰ سال زندگی علمی خود، ۵۰ عنوان کتاب (حدود ۲۵۰ جلد) را با تحقیق، تعلیق و تصحیح خود منتشر کرد. [[الکافی (کتاب)|الکافی]]، [[من لایحضره الفقیه]]، [[الاستبصار]]، [[تهذیب الاحکام]]، [[تفسیر ابوالفتوح رازی]] از جمله این آثار است. وی لباس روحانیت نمی‌پوشید اما روحانیانی چون [[مرعشی نجفی|سید شهاب الدین نجفی مرعشی]]، [[علامه طباطبایی]]، [[عبدالحسین امینی]]، [[مرتضی مطهری]]، [[محمد تقی جعفری]] و [[جعفر سبحانی]]، تلاش‌های او را ستودند. [[سید عبدالحسین شرف الدین|سید عبدالحسین شرف ­الدین عاملی]] پس از مطالعه برخی آثار غفاری، او را در مکتوبی [[آیت الله]] خطاب کرد. در ششمین دوره انتخاب کتاب سال ولایت و دوازدهمین نمایشگاه بین المللی قرآن کریم نیز از وی تجلیل شد. مزار او در جوار [[شیخ صدوق]] (در [[قبرستان ابن بابویه]]) است.

علی اکبر غفاری در ١٩ اردیبهشت سال [[سال ۱۳۰۳ هجری شمسی|۱۳۰۳ش]] در [[تهران]] به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را به پایان رسانده و به فراگیری [[قرائت قرآن]]، [[تجوید]]، [[احکام]] و مسائل مربوط به آن در نزد یکی از قاریان معروف تهران پرداخت و پس از تکمیل این مرحله با تشویق و راهنمایی او به تحصیل دروس مربوط به [[تفسیر قرآن]] روی آورد. دروس حوزوی، نظیر [[فقه]]، [[اصول]]، [[کلام]]، [[ادبیات عرب]] را فراگرفت. برای شرکت در درس تفسیر محمدتقی اشراقی عازم قم شد. همزمان در جلسات [[تفسیر]] [[قرآن]] [[میرزا خلیل کمره‌ای|میرزا خلیل کمره ای]] در تهران نیز حضور یافت. در درس [[آیت اللّه آقا سیدکاظم گلپایگانی]] - که در تهران تشکیل می‌شد - نیز به طور کامل شرکت کرد و موفق شد یک دوره کامل تفسیر [[قرآن مجید]] را از وی فراگیرد.<ref>«[https://hawzah.net/fa/Magazine/View/4210/4242/28132/ گوشه‌هایی از یک زندگی سراسر پژوهش]»، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه.</ref><ref>«استاد علی اکبر غفاری احیاگر میراثی از تشیع»، ص۳-۱۰.</ref>

علی اکبر غفاری در آغاز فعالیت‌های علمی و فرهنگی خود ابتدا با [[سید جلال الدین محدث ارموی]] آشنا شد که همکاری نزدیک او با ارموی، تا پایان عمر او ادامه داشت. شخص دیگری که تأثیرش در آثار غفاری از جهت تحقیق، مقدمه‌نویسی، تعلیق و غیره بسیار آشکار است،[[میرزا ابوالحسن شعرانی| میرزا ابوالحسن شعرانی]] است. او با علامه [[محمد حسین طباطبایی|سید محمد حسین طباطبایی]] و [[عبدالحسین امینی|آیت الله عبدالحسین امینی]] آشنایی نزدیک و همکاری داشت. ارتباط با عالمان، غفاری را از دوران جوانی به کار تنقیح و تصحیح متون علم الحدیث و [[درایه]] و [[رجال]] وارد کرد. وی در پایان ۸۰ سال عمر خود، بیش از ۵۰ عنوان کتاب (حدود ۲۵۰ جلد) را با تحقیق، تعلیق و تصحیح خود منتشر کرد.<ref>«[https://hawzah.net/fa/Magazine/View/4210/4242/28132/ گوشه‌هایی از یک زندگی سراسر پژوهش]»، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه.</ref><ref>«استاد علی اکبر غفاری احیاگر میراثی از تشیع»، ص۳-۱۰.</ref>

شناخت متون روایی و حدیثی و تصحیح آنها یکی از دغدغه‌های اصلی علی اکبر غفاری بود. اگرچه در زمان او به تصحیح متون توجه جدی نمی‌شد. او معتقد بود بعد از چاپ کتاب‌های دانشگاهی، آرام آرام توجه به این امر در میان مذهبی‌ها گسترش یافته است. او یکی از جدی‌ترین آسیب‌های چاپ متون دینی قدیمی بدون تصحیح از سوی ناشران مذهبی را انتشار معارف غلط می‌دانست.<ref>[http://www.hamshahrionline.ir/hamnews/1384/840826/world/intep.htm اسدزاده، «زنده‌دار میراث شیعه».]، سایت همشهری‌آنلاین.</ref> علی اکبر غفاری در شیوه ترجمه متون نیز دقت، ظرافت و حساسیت‌های خاص خود را داشت. معتقد بود که مترجم باید به تمام کتب تسلط داشته باشد و آنها را ببیند. در کتب ترجمه نیز تأکید داشت که متن عربی احادیث همراه با ترجمه فارسی باشد تا اگر کسی از متن عربی مطلب دیگری می‌فهمد، آزاد باشد.<ref>«استاد علی اکبر غفاری احیاگر میراثی از تشیع»، ص۳-۱۰.</ref>

برخی از اساتید علی اکبر غفاری عبارتند از: [[سید کاظم گلپایگانی]]، [[میرزا ابوالحسن شعرانی]]، [[محمد حسین طباطبایی|سید محمدحسین طباطبایی]]، [[سید جلال الدین محدث ارموی]]، [[میرزا خلیل کمره‌ای|میرزا خلیل کمره ای]] و [[عبدالحسین امینی]].<ref>محمد حسین شهری، یادنامه استاد علی اکبر غفاری، کیهان فرهنگی خرداد ۱۳۶۵ شماره ۲۷.</ref><ref>«[https://hawzah.net/fa/Magazine/View/4210/4242/28132/ گوشه‌هایی از یک زندگی سراسر پژوهش]»، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه.</ref> <ref>[http://www.hamshahrionline.ir/hamnews/1384/840826/world/intep.htm اسدزاده، «زنده‌دار میراث شیعه».]، سایت همشهری‌آنلاین.</ref>

 

علی‌اکبر غفاری، درباره انگیزه‌اش از احیای [[کمال الدین]] [[شیخ صدوق]]، می‌گوید:« همسرم مبتلا به سرطان شد، [[توسل]] جستم و از [[خدا]] خواستم تا همسرم را شفا دهد، در عوض کتاب کمال الدین شیخ صدوق را احیا و چاپ کنم. خداوند متعال دعایم را [[استجابت دعا|مستجاب]] نمود. من هم این کتاب را چاپ نمودم.»<ref>«عمر با برکت».</ref>

علی اکبر غفاری، [[۵ آبان]] [[۱۳۸۳ش]] برابر با [[۱۱ رمضان]] ۱۴۲۵ق پس از تصادف و مجروحیت راهی بیمارستان شده و در بامداد<ref>[https://anthropologyandculture.ir/fa/تاریخ-فرهنگی/5645-درباره-على-اكبر-غفاری درباره علی اکبر غفاری]، سایت انسان‌شناسی و فرهنگ.</ref> فردای آن روز در بیمارستان درگذشت. وی در جوار [[شیخ صدوق]] (در [[قبرستان ابن بابویه]]) به خاک سپرده شد.<ref>شهری، «یادنامه استاد علی اکبر غفاری».</ref><ref>[http://isunews.ir/8071/ «استادی که بدون تحصیلات دانشگاهی، میراث‌دار تشیع شد».]</ref> خانواده غفاری پس از مرگ وی، کتاب‌های کتابخانه شخصی‌اش را به کتابخانه پردیس دانشگاه قرآن و حدیث اهدا کردند.<ref>[http://www.darolhadith.net/n5130-e42668.html پایگاه اطلاع رسانی دارالحدیث.]</ref>