علی‌اکبر غفاری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''علی اکبر غفاری''' ([[سال ۱۳۰۳ هجری شمسی|۱۳۰۳]] – [[سال ۱۳۸۳ هجری شمسی|۱۳۸۳]]ش)، [[محدث|حدیث‌شناس]] و احیاگر آثار اسلامی که در بیش از ۵۰ سال زندگی علمی خود، ۵۰ عنوان کتاب (حدود ۲۵۰ جلد) را با تحقیق، تعلیق و تصحیح خود منتشر کرد. وی لباس روحانیت نمی‌پوشید. روحانیانی چون [[مرعشی نجفی|سید شهاب الدین نجفی مرعشی]]، [[علامه طباطبایی]]، [[عبدالحسین امینی]]، [[مرتضی مطهری]]، [[محمد تقی جعفری]] و [[جعفر سبحانی]]، تلاش‌های او را ستودند.<ref>«[https://hawzah.net/fa/Magazine/View/4210/4242/28132/ گوشه‌هایی از یک زندگی سراسر پژوهش]».</ref> [[سید عبدالحسین شرف الدین|سید عبدالحسین شرف ­الدین]] عاملی پس از مطالعه برخی از آثار غفاری، او را در مکتوبی [[آیت الله]] خطاب کرد.<ref>«استاد علی اکبر غفاری احیاگر میراثی از تشیع»، ص۳-۱۰.</ref> او در سال ۱۳۸۱، چهره ماندگار شناخته شد<ref>[http://www.iranelites.com/news/item/11 «اسامی برگزیدگان هشت دوره همایش چهره های ماندگار».]</ref> و در ششمین دوره انتخاب کتاب سال ولایت و دوازدهمین نمایشگاه بین المللی قرآن کریم نیز از وی تجلیل شد.<ref>«[https://hawzah.net/fa/Magazine/View/4210/4242/28132/ گوشه‌هایی از یک زندگی سراسر پژوهش]».</ref>

علی اکبر غفاری در سال [[سال ۱۳۰۳ هجری شمسی|۱۳۰۳ش]] در [[تهران]] به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را به پایان رسانده و به فراگیری [[قرائت قرآن]]، [[تجوید]]، [[احکام]] و مسائل مربوط به آن در نزد یکی از قاریان معروف تهران پرداخت و پس از تکمیل این مرحله با تشویق و راهنمایی او به تحصیل دروس مربوط به [[تفسیر قرآن]] روی آورد. دروس حوزوی، نظیر [[فقه]]، [[اصول]]، [[کلام]]، [[ادبیات عرب]] و غیره را فراگرفت. برای شرکت در درس تفسیر آیت اللّه اشراقی که در [[قم]] تشکیل می‌شد، عازم قم شد. همزمان در جلسات [[تفسیر]] [[قرآن]] [[میرزا خلیل کمره‌ای|میرزا خلیل کمره ای]] در تهران نیز حضور یافت. در درس [[آیت اللّه آقا سیدکاظم گلپایگانی]] - که در تهران تشکیل می‌شد - نیز به طور کامل شرکت کرد و موفق شد یک دوره کامل تفسیر [[قرآن مجید]] را از وی فراگیرد.<ref>«[https://hawzah.net/fa/Magazine/View/4210/4242/28132/ گوشه‌هایی از یک زندگی سراسر پژوهش]».</ref><ref>«استاد علی اکبر غفاری احیاگر میراثی از تشیع»، ص۳-۱۰.</ref>

علی اکبر غفاری در آغاز فعالیت‌های علمی و فرهنگی خود ابتدا با [[سید جلال الدین محدث ارموی]] آشنا شد که همکاری نزدیک او با ارموی، تا پایان عمر او ادامه داشت. شخص دیگری که تأثیرش در آثار غفاری از جهت تحقیق، مقدمه‌نویسی، تعلیق و غیره بسیار آشکار است، [[میرزا ابوالحسن شعرانی| میرزا ابوالحسن شعرانی]] است. او با علامه [[محمد حسین طباطبایی|سید محمد حسین طباطبایی]] و [[عبدالحسین امینی|آیت الله عبدالحسین امینی]] آشنایی نزدیک و همکاری داشت. ارتباط با عالمان، غفاری را از دوران جوانی به کار تنقیح و تصحیح متون علم الحدیث و [[درایه]] و [[رجال]] وارد کرد. وی در پایان ۸۰ سال عمر خود، بیش از ۵۰ عنوان کتاب (حدود ۲۵۰ جلد) را با تحقیق، تعلیق و تصحیح خود منتشر کرد.<ref>«[https://hawzah.net/fa/Magazine/View/4210/4242/28132/ گوشه‌هایی از یک زندگی سراسر پژوهش]».</ref><ref>«استاد علی اکبر غفاری احیاگر میراثی از تشیع»، ص۳-۱۰.</ref>

شناخت متون روایی و حدیثی و تصحیح آنها یکی از دغدغه‌های اصلی علی اکبر غفاری بود. اگرچه در زمان او به تصحیح متون توجه جدی نمی‌شد. او معتقد بود بعد از چاپ کتاب‌های دانشگاهی، آرام آرام توجه به این امر در میان مذهبیون گسترش یافته است. وی یکی از جدی‌ترین آسیب‌های چاپ متون دینی قدیمی بدون تصحیح از سوی ناشران مذهبی را انتشار معارف غلط می‌دانست.<ref>[http://www.hamshahrionline.ir/hamnews/1384/840826/world/intep.htm اسدزاده، «زنده‌دار میراث شیعه».]</ref> علی اکبر غفاری در شیوه ترجمه متون نیز دقت، ظرافت و حساسیت‌های خاص خود را داشت. معتقد بود که مترجم باید به تمام کتب تسلط داشته باشد و آنها را ببیند. در کتب ترجمه نیز تأکید داشت که متن عربی احادیث همراه با ترجمه فارسی باشد تا اگر کسی از متن عربی مطلب دیگری می‌فهمد، آزاد باشد.<ref>«استاد علی اکبر غفاری احیاگر میراثی از تشیع»، ص۳-۱۰.</ref>