علی‌اکبر غفاری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''علی اکبر غفاری''' (۱۳۰۳ – ۱۳۸۳ه ش) حدیث شناس ایرانی و از احیاگران تراث اسلامی است. وی در بیش از پنجاه سال زندگی علمی خود، پنجاه عنوان کتاب (حدود دویست و پنجاه جلد) را با تحقیق، تعلیق و تصحیح خود منتشر کرد. وی لباس روحانیت نمی پوشید اما روحانیانی چون [[مرعشی نجفی|سید شهاب الدین نجفی مرعشی]]، [[محمد حسین طباطبایی|سید محمد حسین طباطبایی]]، [[عبدالحسین امینی]]، [[مرتضی مطهری]]، [[محمد تقی جعفری]]، [[جعفر سبحانی]] تلاش های او را ستودند.<ref>مجله پیام حوزه - بهار و تابستان ۱۳۸۳، شماره ۴۱ و ۴۲.</ref> [[سید عبدالحسین شرف الدین|سيد عبدالحسين شرف ­الدين]] عاملی پس از مطالعه برخی از آثار او در مکتوبی، او را [[آیت الله|آيت‌الله]] خطاب کرد.<ref>گفتگوی علی اکبر غفاری با کیهان فرهنگی، خرداد ۱۳۶۵، شماره ۲۷.</ref> در سال ۱۳۸۱ در جمع چهره های ماندگار قرار گرفت<ref>[http://www.iranelites.com/news/item/11-%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%A8%D8%B1%DA%AF%D8%B2%DB%8C%D8%AF%DA%AF%D8%A7%D9%86-%D9%87%D8%B4%D8%AA-%D8%AF%D9%88%D8%B1%D9%87-%D9%87%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4-%DA%86%D9%87%D8%B1%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%AF%DA%AF%D8%A7%D8%B1 سایت نخبگان ماندگار.]</ref> و در ششمین دوره انتخاب کتاب سال ولایت و دوازدهمین نمایشگاه بین المللی قرآن کریم نیز از وی تجلیل شد.<ref>مجله پیام حوزه - بهار و تابستان ۱۳۸۳، شماره ۴۱ و ۴۲.</ref>

علی اکبر غفاری در سال ۱۳۰۳ خورشیدی در [[تهران]] به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را به پایان رسانده و به فراگیری [[قرائت قرآن]]، [[تجوید]]، [[احکام]] و مسائل مربوط به آن در نزد یکی از قاریان معروف تهران پرداخت و پس از تکمیل این مرحله با تشویق و راهنمایی او به تحصیل دروس مربوط به [[تفسیر قرآن]] روی آورد. دروس حوزوی، نظیر [[فقه]]، [[اصول]]، [[کلام]]، [[ادبیات عرب]] و غیره را فرا گرفت، دروس «سطح» را نزد یکی از فضلا و مدرسان [[مدرسه علمیه مروی تهران|مدرسه  مروی]] در خارج از مدرسه تا پایان [[شرح لمعه]] فرا گرفته و برای شرکت در درس تفسیر آیت اللّه اشراقی که در [[قم]] تشکیل می شد و عده ای از فضلا نیز در آن شرکت می کردند، عازم قم گردید. همزمان در جلسات [[تفسیر]] [[قرآن]] [[میرزا خلیل کمره‌ای|میرزا خلیل کمره ای]] در تهران نیز حضور یافت. در درس [[آیت اللّه آقا سیدکاظم گلپایگانی]] - که در تهران تشکیل می شد - نیز به طور کامل شرکت کرد و موفق شد یک دوره کامل تفسیر [[قرآن مجید]] را از وی فرا گیرد.<ref>مجله پیام حوزه - بهار و تابستان ۱۳۸۳، شماره ۴۱ و ۴۲.</ref><ref>گفتگوی علی اکبر غفاری با کیهان فرهنگی، خرداد ۱۳۶۵، شماره ۲۷.</ref>

علی اکبر غفاری در آغاز فعالیت های علمی و فرهنگی خود ابتدا با [[سید جلال الدین آشتیانی|آیت الله سیدجلال الدین آشتیانی]] آشنا شد که همکاری نزدیک او با سید جلال تا پایان عمر آن مجتهد ادامه داشت. شخص دیگری که تأثیرش در آثار غفاری از جهت تحقیق، مقدمه نویسی، تعلیق و غیره بسیار آشکار است، [[میرزا ابوالحسن شعرانی|آیت الله میرزا ابوالحسن شعرانی]] است. او با علامه [[محمد حسین طباطبایی|سید محمد حسین طباطبایی]] و [[عبدالحسین امینی|آیت الله عبدالحسین امینی]] نیز در تماس بود و با آنها آشنایی نزدیک و همکاری داشت. ارتباط با عالمان، غفاری را از دوران جوانی به کار تنقیح و تصحیح متون علم الحدیث و [[درایه]] و [[رجال]] وارد کرد. وی در پایان هشتاد سال عمر خویش، بیش از پنجاه عنوان کتاب (حدود دویست و پنجاه جلد) را با تحقیق، تعلیق و تصحیح خود منتشر کرد.<ref>مجله پیام حوزه - بهار و تابستان ۱۳۸۳، شماره ۴۱ و ۴۲.</ref><ref>گفتگوی علی اکبر غفاری با کیهان فرهنگی، خرداد ۱۳۶۵، شماره ۲۷.</ref>

==دقت در نشر کتاب های مذهبی==

شناخت متون روايی و حديثی و تصحيح آنها يكی از دغدغه های اصلی علی اكبر غفاری بود. اگرچه در زمان او به تصحيح متون توجه جدی نمی شد، اما خودش معتقد بود بعد از چاپ كتاب های دانشگاهی، آرام آرام توجه به اين امر در ميان مذهبيون گسترش يافته است. وی يكی از جدی ترين آسيب های چاپ متون دينی قديم بدون تصحيح توسط ناشران مذهبی را، انتشار معارف غلط می دانست.<ref>[http://www.hamshahrionline.ir/hamnews/1384/840826/world/intep.htm همشهری آنلاین.]</ref> علی اکبر غفاری در شيوه ترجمه متون نيز دقت، ظرافت و حساسيت های خاص خود را داشت. معتقد بود كه مترجم بايد به تمام كتب تسلط داشته باشد و آنها را ببيند. در كتب ترجمه نيز تأكيد داشت تا متن عربی احاديث همراه با ترجمه فارسی باشد تا اگر كسی از متن عربی مطلب ديگری می فهمد، آزاد باشد. وی درباره شيوه ترجمه گفته است:{{سخ}}

::«''به نظر من اول بايد كوشش كنيم كه معنای حديث را درست بفهميم و معنای واقعی آن را درك كنيم، بعد آن را به لفظ فارسی بگوييم. در مواردی كه مورد شبهه است و مراد می تواند متفاوت باشد، لازم است در برگردان آن الفاظ كاملاً دقيق باشيم. يعنی تنها اين نباشد كه ما از آن چه می فهميم اگر ديگری هم از آن چيزی می فهمد، آن هم باشد''.»<ref>گفتگوی علی اکبر غفاری با کیهان فرهنگی، خرداد ۱۳۶۵،  شماره ۲۷.</ref><ref>[http://library.tebyan.net/fa/Viewer/Text/70451/1#5 استاد علی اکبر غفاری احیاگر میراثی از تشیع، کتابخانه دیجیتالی تبیان.]</ref>