confirmed، templateeditor
۱۱٬۱۲۹
ویرایش
جز (تمیزکاری) |
|||
خط ۱۵۶: | خط ۱۵۶: | ||
* حقیقت بندگی.<ref>مصباح الشریعه، ۱۴۰۰ق، فهرست کتاب.</ref> | * حقیقت بندگی.<ref>مصباح الشریعه، ۱۴۰۰ق، فهرست کتاب.</ref> | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
نخستین روایت این کتاب درباره راه رسیدن به مقام بندگان مقرب و اولیاء حقیقی خداست. آغاز روایت بیان تقسیمات چهارگانه معامله است که عبارتند از: معامله با [[خدا]]، معامله با نفس، معامله با خلق، معامله با دنیا و تقسیم هر یک از آنها به ارکان هفتگانه. ادای حق الهی، حفظ حدود او، [[شکر]] نعمتهایش، راضی بودن به [[امامان شیعه | نخستین روایت این کتاب درباره راه رسیدن به مقام بندگان مقرب و اولیاء حقیقی خداست. آغاز روایت بیان تقسیمات چهارگانه معامله است که عبارتند از: معامله با [[خدا]]، معامله با نفس، معامله با خلق، معامله با دنیا و تقسیم هر یک از آنها به ارکان هفتگانه. ادای حق الهی، حفظ حدود او، [[شکر]] نعمتهایش، راضی بودن به [[امامان شیعه]] | ||
[[قضا و قدر|قضایش]]، صبر بر بلایش، بزرگداشت حرمتش و شوق به او، ارکان هفتگانه معامله با خداست. <ref>مصباح الشريعة المنسوب للإمام الصادق (ع)، ۱۴۰۰ق، ج۱، ص۵.</ref> | [[قضا و قدر|قضایش]]، صبر بر بلایش، بزرگداشت حرمتش و شوق به او، ارکان هفتگانه معامله با خداست. <ref>مصباح الشريعة المنسوب للإمام الصادق (ع)، ۱۴۰۰ق، ج۱، ص۵.</ref> | ||
روایت پایانی کتاب درباره تعریف [[غیبت]] و [[حرام]] بودن آن و [[گناه|گناهکاربودن]] غیبت کننده است. در این روایت تصریح شده که غیبت میتواند درباره ظاهر افراد، اخلاقشان، کارها، عقل، معاملات، و یا مذاهبشان باشد.منشاء و اسباب و عوامل غیبت هم میتواند اموری باشند مانند: آرام کردن خشم، همراهی با گروه غیبت کننده، تهمت زدن، تصدیق خبری بدون تحقیق، بدگمانی، [[حسد|حسادت]]، مسخره کردن و...<ref>مصباح الشريعة المنسوب للإمام الصادق (ع)، ۱۴۰۰ق، ج۱، ص۲۰۵.</ref> | روایت پایانی کتاب درباره تعریف [[غیبت]] و [[حرام]] بودن آن و [[گناه|گناهکاربودن]] غیبت کننده است. در این روایت تصریح شده که غیبت میتواند درباره ظاهر افراد، اخلاقشان، کارها، عقل، معاملات، و یا مذاهبشان باشد.منشاء و اسباب و عوامل غیبت هم میتواند اموری باشند مانند: آرام کردن خشم، همراهی با گروه غیبت کننده، تهمت زدن، تصدیق خبری بدون تحقیق، بدگمانی، [[حسد|حسادت]]، مسخره کردن و...<ref>مصباح الشريعة المنسوب للإمام الصادق (ع)، ۱۴۰۰ق، ج۱، ص۲۰۵.</ref> |