جعل حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

* کمرنگ  کردن [[فضایل امام علی(ع)]]؛ چنان‌که [[ابن ابی‌الحدید معتزلی|ابن‌ابی‌الحدید]] از [[ابوجعفر اسکافی|ابوجعفر اِسکافی]] متکلم معتزلی قرن سوم قمری نقل کرده، معاویه گروهی از صحابه و تابعین را مأمور کرده بود که احادیثی در نکوهش امام علی جعل کنند.<ref>ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج‌البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۴، ص۶۳.</ref> از این رو گفته شده  بیشترین کسی که حدیث علیه او جعل شد امام علی(ع) بود.<ref>امینی، الغدیر، ۱۴۱۶ق، ج۸، ص۵۵-۵۶.</ref> معاویه در نامه‌ای از کارگزارانش خواست از مردم بخواهند كه روایاتی در فضیلت [[صحابه]] و [[خلفای سه‌گانه]] جعل كنند تا اینکه در فضيلت حضرت علی(ع) حديثى نباشد، مگر اينكه روايتى همانند آن در فضل خلفاى نخستين و صحابه بياورند يا ضد و مخالف آن را نقل كنند.<ref>ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۱۱، ص۴۵.</ref> از این رو گفته شده بیشتر احادیث در فضایل صحابه در دوره بنی امیه جعل شد چرا که گمان می‌کردند به این وسیله می‌توانند بنی هاشم را از جایگاهشان به زمین بکشند.<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۱، ص۴۶.</ref>  

* مشروعیت‌بخشی به سلطنت و خلافت‌ها؛ به گفته [[هاشم معروف حسنی|هاشم معروف]] هریک از حکومت‌های بنی امیه و بنی عباس برای مشروعیت‌بخشی به حکومتشان احادیثی در فضیلت بزرگان خود یا انتساب خلافت‌شان به پیامبر جعل می‌کردند.<ref>معروف حسنی، الموضوعات فی الآثار و الاخبار، ۱۴۰۷ق، ص۱۳۸-۱۴۱.</ref> برخی از این احادیث عبارتنداز: «الخلافة بعدی ثلاثون سنّة ثم تکون ملکا»، «الخلافة بالمدینة و الملک بالشام»<ref>رفیعی ص۶۴.</ref> «الخلافة فی ولد عمی (عباس)»<ref>معروف حسنی، الموضوعات فی الآثار و الاخبار، ۱۴۰۷ق، ص ۱۴۱. </ref>در فضیلت شهرهایی همچون [[شام]] و [[طوس]] که مرکز خلافت آنان بود، احادیثی جعل شده است.<ref>معروف حسنی، الموضوعات فی الآثار و الاخبار، ۱۴۰۷ق، ص۱۳۹-۱۴۰.</ref>ابن حوزی در کتاب الموضوعات احادیثی در فضیلت معاویه ذکر کرده و آنها را ساختگی دانسته است. «يُبْعَثُ مُعَاوِيَةُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَعَلَيْهِ رِدَاء مِنْ نُورٍ» از جمله آنها است.<ref>ابن جوزی، الموضوعات، ۱۳۸۶ق، ج۲، ص۱۵-۲۴.</ref>

* محرومیت  مردم از اهل بیت؛ روایاتی به امامان نسبت می‌دادند که موجب تنفر از آنان می‌شد.<ref>معروف حسنی، الموضوعات فی الآثار و الاخبار، ۱۴۰۷ق، ص۱۵۱.</ref> بر پایه روایتی از امام رضا(ع) این روایات بر سه نوع غلو، تقصیر (کوتاهی) و تصریح به عیب‌های دشمنان آنان بوده که هر کدام به نحوی سبب تنفر مردم از آنان می‌شده است.<ref>صدوق، عیون اخبار الرضا علیه‌السلام، ۱۳۷۸ق، ج۱، ص۳۰۴.</ref>

*عبدالکریم بن ابوالعوجاء؛ از او نقل شده که چهار هزار حدیث جعل کرده است.<ref>احمد امین، فجر الاسلام، ۲۰۱۲ق، ص۲۳۲.</ref>

علامه امینی در الغدیر حدود ۷۰۰ تن از جعل کنندگان را به همراه برخی از احادیث ساختگی‌شان معرفی کرده است. گفته شده به برخی از آنها بیش از ۱۰۰ هزار حدیث نسبت داده شده است.<ref>مصباح یزدی، آموزش عقائد، ۱۳۸۷ش، ص۳۰۵. </ref> همچنین [[محمد بن احمد قرطبی]] از مفسران اهل سنت، از محمد بن عکاشه کرمانی، احمد بن عبدالله جویباری، [[مغیره بن سعید کوفی]] و نوح بن ابی مریم نیز به عنوان جاعلان حدیث فضائل سور نام برده است.<ref>قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۱، ص۷۸.</ref>