۱۷٬۰۳۵
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (اصلاح پانویس) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (افزیش شناسه) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''المستدرک علی الصحیحین'''(تألیف: ۳۷۳ق)، تکمله [[صحیح بخاری]] و [[صحیح مسلم]] نوشته [[حاکم نیشابوری]]. | |||
'''المستدرک علی الصحیحین'''(تألیف: ۳۷۳ق)، تکمله [[صحیح بخاری]] و [[صحیح مسلم]] نوشته [[حاکم نیشابوری]] | |||
کتاب المستدرک ۸۸۰۳ [[حدیث]] دارد. حاکم در المستدرک حدود ۲۶۰ روایت در فضیلت [[امام علی (ع)]] نقل کرده است. به دلیل نقل روایاتی همچون [[حدیث طیر]] و [[حدیث غدیر]] برخی از [[اصحاب حدیث]] از حاکم و کتاب او انتقاد کردهاند. | |||
برخی از عالمان [[اهلسنت]] به وجود احادیث ضعیف در المستدرک اشاره کردهاند. ابن جوزی حدود ۶۰ حدیث از احادیث المستدرک را در کتاب الموضوعات خود آورده است. | |||
== نویسنده== | == نویسنده== | ||
محمد بن عبدالله مشهور به حاکم نیشابوری یا ابن البَیِّع (۳۲۱-۴۰۵ق) از محدثان [[اهل سنت|اهلسنت]]. برخی تعداد نوشتههای او را بیش از ۱۰۰۰ تألیف دانستهاند. تاریخ نیشابور، فضایل فاطمه الزهراء، مقتل الحسین، معرفة الحدیث و المستدرک علی الصحیحین از آثار حاکم است. برخی کتاب معرفة الحدیث او را نخستین متن مدون در علوم حدیث میدانند.<ref>پاکتچی، پژوهشی پیرامون جوامع حدیثی اهل سنت، ۱۳۹۱ش، ج۲، ص۹۱.</ref> حاکم در آثار خود بخشی از [[برتری اهل بیت علیهم السلام|فضایل اهل بیت]] را نقل کرده است. برخی از عالمان اهل سنت او را [[رافضی]] خطاب نموده و به [[شیعه]] منسوب کردهاند.<ref>سمعانی، الانساب، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۴۰۲؛ ذهبی، تاریخ الاسلام، ج۲۸، ص۱۳۱-۱۳۲، بنقل از پاکتچی، پژوهشی پیرامون جوامع حدیثی اهل سنت، ۱۳۹۱ش، ج۲، ص۸۹.</ref> | محمد بن عبدالله مشهور به حاکم نیشابوری یا ابن البَیِّع (۳۲۱-۴۰۵ق) از محدثان [[اهل سنت|اهلسنت]]. برخی تعداد نوشتههای او را بیش از ۱۰۰۰ تألیف دانستهاند. تاریخ نیشابور، فضایل فاطمه الزهراء، مقتل الحسین، معرفة الحدیث و المستدرک علی الصحیحین از آثار حاکم است. برخی کتاب معرفة الحدیث او را نخستین متن مدون در علوم حدیث میدانند.<ref>پاکتچی، پژوهشی پیرامون جوامع حدیثی اهل سنت، ۱۳۹۱ش، ج۲، ص۹۱.</ref> حاکم در آثار خود بخشی از [[برتری اهل بیت علیهم السلام|فضایل اهل بیت]] را نقل کرده است. برخی از عالمان اهل سنت او را [[رافضی]] خطاب نموده و به [[شیعه]] منسوب کردهاند.<ref>سمعانی، الانساب، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۴۰۲؛ ذهبی، تاریخ الاسلام، ج۲۸، ص۱۳۱-۱۳۲، بنقل از پاکتچی، پژوهشی پیرامون جوامع حدیثی اهل سنت، ۱۳۹۱ش، ج۲، ص۸۹.</ref> |
ویرایش