Automoderated users، confirmed، movedable، protected، مدیران، templateeditor
۶٬۷۷۲
ویرایش
imported>Foadian بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
{{گفتاورد|[[ابن ملجم]] به طرف على(ع) رفت و گفت: حُکم از آن خداست نه از آن تو، و با شمشیر ضربهاى بر پیشانى على(ع) زد. على(ع) گفت: «فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَة؛ به خداى کعبه رستگار شدم». سپس فرمود: این مرد (ابن ملجم) از میان شما فرار نکند. مردم نیز ابن ملجم را دستگیر کردند.<ref>ابن قتیبه، الإمامة و السیاسة، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۸۰.</ref>}} | {{گفتاورد|[[ابن ملجم]] به طرف على(ع) رفت و گفت: حُکم از آن خداست نه از آن تو، و با شمشیر ضربهاى بر پیشانى على(ع) زد. على(ع) گفت: «فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَة؛ به خداى کعبه رستگار شدم». سپس فرمود: این مرد (ابن ملجم) از میان شما فرار نکند. مردم نیز ابن ملجم را دستگیر کردند.<ref>ابن قتیبه، الإمامة و السیاسة، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۸۰.</ref>}} | ||
البته | البته پیش از امام علی(ع) و در [[سال چهارم هجری]]، در واقعه [[بئر معونه]] فردی به نام [[حرام بن ملحان|حرام بن مِلحان]] در زمان شهادت چنین جملهای را گفته است؛ [[ابن عبدالبر]] مورخ [[قرن پنجم هجری قمری|قرن پنجم]]، چنین نقل میکند: | ||
{{گفتاورد|در واقعه بئر معونه ضربهای به سر حرام بن مِلحان برخورد کرد. او با دستش خون را گرفته، بر سر و صورتش مالید و گفت: فزت و ربّ الکعبة؛ قسم به خداى کعبه، رستگار شدم.<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۳۷.</ref>}} | {{گفتاورد|در واقعه بئر معونه ضربهای به سر حرام بن مِلحان برخورد کرد. او با دستش خون را گرفته، بر سر و صورتش مالید و گفت: فزت و ربّ الکعبة؛ قسم به خداى کعبه، رستگار شدم.<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۳۷.</ref>}} | ||
==پانویس== | ==پانویس== |