قوم عاد: تفاوت میان نسخه‌ها

'''قوم عاد''' از نژاد عرب، در جنوب [[جزیره العرب]] زندگی می‌کردند. آنها از فرزندان عاد بن عوص بودند که نام جدشان را بر روی قبیله خود گذاشته بودند. افراد این قوم اندامی درشت داشتند و از نعمت‌های فراوان برخوردار بودند. خداوند [[حضرت هود(ع)]] را برای دعوت به [[توحید]] از میان آن‌ها به [[رسالت]] برگزید. بیشتر افراد قوم دعوت هود(ع) را نپذیرفتند و به عذاب الهی دچار شدند.

==در قرآن==

[[قرآن کریم]] در چندین آیه به قوم عاد اشاره کرده است؛ از جمله آیات ۲۱ تا ۲۶ [[سوره احقاف]]، آیات ۶۹ تا ۷۴ [[سوره اعراف]]، ۴۶ [[سوره ذاریات]]، آیه۵۰ [[سوره هود]]، آیه ۳۱ [[سوره مؤمنون|سوره مومنون]]، آیات ۱۳ -۱۵ [[سوره فصلت]]، آیه ۲۰ [[سوره قمر]]، آیه ۷ [[سوره الحاقه]]، آیه ۸ [[سوره فجر]]، آیه ۱۵ [[سوره سجده]] و آیه ۱۳۰ [[سوره شعراء]].  

قوم عاد، قومی عرب<ref>البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۲،‌ص۱۵۶.</ref> از فرزندان عاد بن عوص بن أرم بن [[سام]] بن [[نوح پیامبر|نوح]] که نام جدشان را بر روی قبیله خود گذاشته بودند.<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۳۱، ص۱۵۲.</ref>  

[[قرآن|قرآن کریم]] قوم عاد را بعد از [[قوم نوح]] می‌داند<ref>سوره اعراف، آیه ۶۹ ؛ سوره ذاریات، آیه ۴۶.</ref> در قرآن تعبیر عاد أُولی نیز وجود دارد: «وَ أَنَّهُ أَهْلَک عاداً الْأُولی؛ و اوست که قوم عاد نخستین را هلاک کرد»<ref>سوره نجم، آیه ۵۰.</ref> عاد اولی، همان قوم [[هود(پیامبر)|حضرت هود]] بوده‌اند<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۱۹، ص۵۰.</ref> که پس از قوم [[حضرت نوح]] و قبل از [[قوم ثمود]] زندگی می‌کردند.<ref>میبدی، کشف الأسرار و عدة الأبرار، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۵۳۲.</ref> در نتیجه عاد دومی نیز وجود داشته و برخی مفسران عاد دوم را [[ثمود|قوم ثمود]] دانسته‌اند.<ref>میبدی، کشف الأسرار، ۱۳۷۱ش، ج۶، ص۴۳۵.</ref>

[[قرآن]] مکان زندگی قوم عاد را با نام [[احقاف]] معرفی می‌کند: «وَ اذْکرْ أَخا عادٍ إِذْ أَنْذَرَ قَوْمَهُ بِالْأَحْقاف؛ برادر قوم عاد را یاد کن، هنگامی که قومش را در سرزمین احقاف بیم داد».<ref>سوره احقاف، آیه۲۱.</ref> احقاف به معنای شن‌های روان است که بر اثر وزش باد در بیابان‌ها به صورت کج و معوج روی هم انباشته می‌شوند، و سرزمین قوم عاد را از این جهت "احقاف" می‌گفتند که ریگستانی به این صورت بود<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱، ج۲۱، ص۲۹۲.</ref>. [[مفسران]]، احقاف را سرزمینی در جنوب جزیرة العرب دانسته‌اند.<ref>قرشی، قاموس قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۶۵.</ref> البته در تعیین نقطه دقیق آن اختلاف‌هایی وجود دارد.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۸، ص۲۱۰.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] و [[طبرسی]] معتقدند که سرزمین احقاف مکانی بین [[یمن]] و [[عمان]] است<ref>طباطبائی، ترجمه تفسیر المیزان، ۱۳۷۴، ج۱۰، ص۴۵۶؛ طبرسی، ترجمه تفسیر مجمع البیان، ج ۱۸، ص۲۱۸.</ref> که در حال حاضر به صورت ریگزاری در آمده است.<ref>ندایی، تاریخ انبیاء، ۱۳۸۹، ص۵۵.</ref> در [[سوره احقاف]] که غرض از آن انذار بر [[عذاب الیم]] [[مشرکان]] است<ref>طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ۱۳۷۴، ج۱۸، ص۲۸۳.</ref> گوشه‌ای از داستان قوم عاد به عنوان نمونه‌ای از مشرکان عذاب شده مطرح شده است و [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] در تفسیر نمونه معتقد است که نام سوره احقاف نیز بر گرفته از داستان قوم عاد و محل زندگی آنهاست<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴، ج۲۱، ۲۹۵.</ref>.

قرآن کریم در توصیف ظاهری قوم عاد عنوان کرده است که آن‌ها بلند قامت چون درخت خرما<ref>سوره قمر، آیه ۲۰؛ سوره الحاقه، آیه ۷.</ref> و بسیار فربه و درشت هیکل<ref>سوره اعراف، آیه ۶۹.</ref> بوده‌اند. [[امام باقر(ع)]] نیز در ذیل حدیثی قوم عاد را چنین توصیف می‌کند: «آنها به‌اندازه نخل‌های بلند بودند و کوه را ویران می‌کردند».<ref>شیخ طوسی، التبیان، ج۴، ص۴۴۵.</ref> در روایتی از [[امام صادق(ع)]] نیز به بلندی قامت آنان اشاره شده و آنان را به بلندی درخت نخل دانسته است. در منابع دیگر نیز گفته شده است که مردمان عاد بسیار بلند قد بوده‌اند. [[شیخ طوسی]] در کتاب [[التبیان]]، برخی از این گفته‌ها را گزارش می‌دهد. در روایات نیز آمده است که بلندترین فرد آنها قامتش ۱۰۰ ذراع و کوتاهترین ۷۰ ذراع بود<ref>جزایری، النور المبین،۱۳۸۱ق، ص۱۳۵.</ref>. این مطالب نیز اختلاف‌های بسیاری با هم دارند مثلا در قولی دیگر آنان را ۱۲ ذراع (حدود ۶) متر دانسته است.

 

<onlyinclude>{{درجه‌بندی

}}</onlyinclude>