پرش به محتوا

ودایع امامت: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۶۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۳ نوامبر ۲۰۱۸
جز
جزبدون خلاصۀ ویرایش
imported>Zakeri
خط ۴۰: خط ۴۰:
امامان شیعه در برابر مدعیان یا در برخورد با تردید شیعیان، به وجود ودایع امامت در نزد خود، استناد و احتجاج می‌کرده‌اند. امام علی در [[شورای شش نفره]] فرمود: «شما را به خدا سوگند، آیا در بین شما کسی غیر از من هست که سلاح و پرچم و انگشتر رسول الله نزد او باشد؟»<ref>صفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ص۱۸۲.</ref>  
امامان شیعه در برابر مدعیان یا در برخورد با تردید شیعیان، به وجود ودایع امامت در نزد خود، استناد و احتجاج می‌کرده‌اند. امام علی در [[شورای شش نفره]] فرمود: «شما را به خدا سوگند، آیا در بین شما کسی غیر از من هست که سلاح و پرچم و انگشتر رسول الله نزد او باشد؟»<ref>صفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ص۱۸۲.</ref>  


[[امام صادق(ع)]] نیز که با دو جریان [[کیسانیه]] و [[زیدیه]] رو‌به‌رو بود، از وجود سلاح پیامبر در نزد خود به‌عنوان ابزاری برای احتجاج با آنها استفاده می‌کرد.<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۸۷-۱۸۸.</ref> نقل شده است به امام صادق گفتند: عده‌ای گمان می‌کنند شمشیر رسول خدا نزد [[عبدالله بن حسن مثنی|عبدالله بن حسن]] است. امام فرمود:  
[[امام صادق(ع)]] از طرفی با جریان حسنیان در مواجهه بود که مهدویت محمد بن عبدالله محض را تبلیغ می‌کردند و از طرفی نیز با دو جریان [[کیسانیه]] و [[زیدیه]] رو‌به‌رو بود، از وجود سلاح پیامبر در نزد خود به‌عنوان ابزاری برای احتجاج با آنها استفاده می‌کرد.<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۸۷-۱۸۸.</ref> نقل شده است به امام صادق گفتند: عده‌ای گمان می‌کنند شمشیر رسول خدا نزد [[عبدالله بن حسن مثنی|عبدالله بن حسن]] است. امام فرمود:  
:::«به خدا قسم، عبدالله بن حسن هرگز آن را ندیده است. شمشیر و پرچم رسول خدا نزد من است. سلاح رسول‌الله مانند تابوت در [[بنی اسرائیل]] است. هرکجا تابوت یافت می‌شد، [[نبوت]] همان‌جا بود. سلاح رسول الله هم نزد هرکس باشد، او امام است.»<ref>صفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ص۱۷۵.</ref>  
:::«به خدا قسم، عبدالله بن حسن هرگز آن را ندیده است. شمشیر و پرچم رسول خدا نزد من است. سلاح رسول‌الله مانند تابوت در [[بنی اسرائیل]] است. هرکجا تابوت یافت می‌شد، [[نبوت]] همان‌جا بود. سلاح رسول الله هم نزد هرکس باشد، او امام است.»<ref>صفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ص۱۷۵.</ref>  


کاربر ناشناس