کاربر ناشناس
ودایع امامت: تفاوت میان نسخهها
جز
←احتجاج در برابر مدعیان: ویرایش
imported>Alipour جز (←مصادیق: ویرایش) |
imported>Alipour جز (←احتجاج در برابر مدعیان: ویرایش) |
||
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
[[امام صادق(ع)]] نیز که با دو جریان [[کیسانیه]] و [[زیدیه]] رو به رو بود، از وجود سلاح پیامبر در نزد خود به عنوان ابزاری برای احتجاج با آنها استفاده میکرد.<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۸۷-۱۸۸</ref> نقل شده است به امام صادق گفتند: عدهای گمان میکنند شمشیر رسول خدا نزد [[عبدالله بن حسن مثنی|عبدالله بن حسن]] است. امام فرمود: | [[امام صادق(ع)]] نیز که با دو جریان [[کیسانیه]] و [[زیدیه]] رو به رو بود، از وجود سلاح پیامبر در نزد خود به عنوان ابزاری برای احتجاج با آنها استفاده میکرد.<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۸۷-۱۸۸</ref> نقل شده است به امام صادق گفتند: عدهای گمان میکنند شمشیر رسول خدا نزد [[عبدالله بن حسن مثنی|عبدالله بن حسن]] است. امام فرمود: | ||
:::«به خدا قسم، عبدالله بن حسن هرگز آن را ندیده است. شمشیر و پرچم رسول خدا نزد من است. سلاح رسول الله مانند تابوت در بنی اسرائیل است. هر کجا تابوت یافت میشد، [[نبوت]] همان جا بود. سلاح رسول الله هم نزد هر کس باشد، او امام است.»<ref>صفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ص۱۷۵</ref> | :::«به خدا قسم، عبدالله بن حسن هرگز آن را ندیده است. شمشیر و پرچم رسول خدا نزد من است. سلاح رسول الله مانند تابوت در [[بنی اسرائیل]] است. هر کجا تابوت یافت میشد، [[نبوت]] همان جا بود. سلاح رسول الله هم نزد هر کس باشد، او امام است.»<ref>صفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ص۱۷۵</ref> | ||
پس از شهادت [[امام کاظم(ع)]] جریانی به نام [[واقفیه]] شکل گرفت و مدعی شد امام کاظم غایب شده و پس از مدتی ظهور خواهد کرد. این جریان، بسیاری از شیعیان را دچار شک و تردید کرد. از این جهت برخی از شیعیان، از [[امام رضا(ع)]] درباره وجود سلاح پیامبر در نزد ایشان سوال میکردند.<ref>رجال کشی، ۱۳۴۸ش، ص۴۷۳؛ قطب راوندی، الخرائج و الجرائح، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۶۶۳</ref> | پس از شهادت [[امام کاظم(ع)]] جریانی به نام [[واقفیه]] شکل گرفت و مدعی شد امام کاظم غایب شده و پس از مدتی ظهور خواهد کرد. این جریان، بسیاری از شیعیان را دچار شک و تردید کرد. از این جهت برخی از شیعیان، از [[امام رضا(ع)]] درباره وجود سلاح پیامبر در نزد ایشان سوال میکردند.<ref>رجال کشی، ۱۳۴۸ش، ص۴۷۳؛ قطب راوندی، الخرائج و الجرائح، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۶۶۳</ref> |