ودایع امامت: تفاوت میان نسخه‌ها

امامان شیعه در برابر مدعیان یا در برخورد با تردید شیعیان، به وجود ودایع امامت در نزد خود، استناد و احتجاج می‌کرده‌اند. امام علی در [[شورای شش نفره]] فرمود: «شما را به خدا سوگند، آیا در بین شما کسی غیر از من هست که سلاح و پرچم و انگشتر رسول الله نزد او باشد؟<ref>صفار، بصائر الدرجات، ص۱۸۲</ref> [[امام صادق(ع)]] نیز که با دو جریان [[کیسانیه]] و [[زیدیه]] رو به رو بود، از وجود سلاح پیامبر در نزد خود به عنوان ابزاری برای احتجاج با آنها استفاده می‌کرد.<ref>شیخ مفید، الارشاد، ج۲، ص۱۸۷-۱۸۸</ref> نقل شده است به امام صادق گفتند: عده‌ای گمان می‌کنند شمشیر رسول خدا نزد [[عبدالله بن حسن مثنی|عبدالله بن حسن]] است. امام فرمود: به خدا قسم، عبدالله بن حسن هرگز آن را ندیده است. شمشیر و پرچم رسول خدا نزد من است. سلاح رسول الله مانند تابوت در بنی اسرائیل است. هر کجا تابوت یافت می‌شد، [[نبوت]] همان جا بود. سلاح رسول الله هم نزد هر کس باشد، او امام است.<ref>صفار، بصائر الدرجات، ص۱۷۵</ref> پس از شهادت [[امام کاظم(ع)]] جریانی به نام [[واقفیه]] شکل گرفت و مدعی شد امام کاظم غایب شده و پس از مدتی ظهور خواهد کرد. این جریان، بسیاری از شیعیان را دچار شک و تردید کرد. از این جهت برخی از شیعیان، از [[امام رضا(ع)]] درباره وجود سلاح پیامبر در نزد ایشان سوال می‌کردند.<ref>رجال كشی، ص۴۷۳؛ قطب راوندی، الخرائج و الجرائح، ج۲، ص۶۶۳</ref>