اشراط الساعة: تفاوت میان نسخه‌ها

{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[بهمن]]|روز=[[۱۷]]|سال=[[۱۳۹۵]]|کاربر=Shamsoddin  }}

'''اَشْراط السّاعه''' یا '''نشانه‌های قیامت''' اصطلاحی قرآنی و حدیثی است و به مجموعه حوادثی گفته می‌شود که پیش از [[قیامت]] رخ می‌دهد. در برخی از منابع روایی نشانه‌های قیامت با [[نشانه‌های ظهور]] و نشانه‌های آخرالزمان آمیخته شده است.

==در قرآن==

به گفته [[علامه طباطبایی]]، برخی از مفسران منظور از جَاءَ أَشْرَ‌اطُهَا (علامت‌هایی که آمده) را، ظهور [[پیامبر(ص)]] دانسته و گفته‌اند [[شق القمر]] و نزول قرآن از جمله این علامت‌ها است که در عصر او اتفاق افتاده است.  

{{ستون}}

*جابه جا شدن کوه‌ها<ref> سوره تکویر، آیه ۳</ref>و به هوا رفتن آن‌ها<ref>سوره قارعه،آیه۵.</ref>

*پراکنده شدن مردم مانند پروانگان.<ref>سوره قارعه، آیه۴.</ref>

{{پایان}}

=== فلسفه بیان اشراط الساعه در قرآن===

به عقیده برخی، حکمت بیان این نشانه‌ها در قرآن، بیداری غافلان و تشویق آن‌ها بر [[توبه]] است.<ref>ابن حجر عسقلانی، فتح الباری، ج۱۱، ص۳۵۰.</ref> اما برخی از پژوهشگران با استناد به آیاتی از قرآن بیان علامت‌های قیامت را پاسخ به پرسش‌های مکرر مسلمانان در این باره دانسته‌اند.<ref>گذشته، اشراط الساعه، ج۹، ص۱۹.</ref>

در احادیثی که در منابع روایی شیعه آمده، علامت‌های دیگری برای برپایی قیامت بیان شده است؛ طلوع خورشید از مغرب، ماه‌گرفتگی‌هایی در مشرق، مغرب و جزیرة العرب، خروج [[یأجوج و مأجوج]]، خروج [[دجال]]، خروج [[دابة الارض]]، آتشی که از عدن خارج می‌شود و مردم را به سوی [[محشر]] سوق می‌دهد.<ref>شیخ صدوق، الخصال، ۱۳۶۲ش، ص۴۳۱-۴۳۲.</ref> فرود [[حضرت عیسی]]<ref>شیخ صدوق، الخصال، ۱۳۶۲ش، ص۴۳۱-۴۳۲.</ref> از جمله این موارد است که البته در منابع روایی [[اهل‌سنت]] نیز نقل شده است.<ref>ابن ماجه، ج۲، ص۱۳۶۳-۱۳۴۲؛ صنعانی، ج۱۱، ص۳۷۸؛ احمد بن حنبل، ج۱، ص۴۰۵؛ دارمی، ص۱۲۳.</ref>

همچنین از [[بعثت|بعثت پیامبر(ص)]]، [[قیام حضرت مهدی(عج)]]<ref>صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۴۰۳.</ref> و [[نفخ صور|دمیده‌شدن در صور]] به عنوان نشانه‌های قیامت یاد شده است. برخی بعثت پیامبر(ص) را نخستین علامت آن ذکر کرده‌اند.<ref>[http://lib.eshia.ir/23021/1/47 دانشنامه کلام اسلامی]</ref>