اشراط الساعة: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اشراط الساعه''' یا '''نشانه‌های قیامت''' اصطلاحی قرآنی و حدیثی است و به مجموعه حوادثی گفته می‌شود که پیش از قیامت رخ می‌دهد.

قرآن معمولا هنگام بیان اوصاف قیامت، به رویدادها و علامت های وقوع آن نیز اشاره کرده که با فروپاشی نظام دنیوی همراه است. سخن از اوصاف قیامت و علامت های وقوع آن بیشتر در [[سوره‌های مکی]] مانند [[سوره نبأ|نبأ]]، [[سوره نازعات|نازعات]]، [[سوره تکویر|تکویر]]، [[سوره انفطار|انفطار]]، [[سوره انشقاق|انشقاق]]، [[سوره فجر|فجر]] و [[سوره قارعه|قارعه]] و برخی [[سوره‌های مدنی]] مانند [[سوره زلزال|زلزال]] مطرح شده است. نمونه‌های از اشراط الساعه که در این سوره‌ها آمده، چنين‌ است‌:

* پراکنده‌شدن و فرو ریختن ستارگان.<ref>سوره انشقاق، آیه۸۴؛ سوره انفطار، آیات۱و۲.</ref>

* شکسته و منبسط شدن زمین و بیرون ریختن هر چه که در دورن دارد.<ref>سوره انشقاق، آیه۳-۵؛ سوره فجر، آیه ۲۱.</ref>

* لرزیدن زمین با سخت ترین لرزه ها <ref>سوره زلزال، آیات ۱-۲.</ref>

* پیوستن دریاها به همدیگر و شکافته شدن قبرها از هم<ref>انفطار، آیات ۳-۵.</ref>

جابه جا شدن کوه‌ها<ref> سوره تکویر، آیه ۳</ref>و چون پشم به هوا رفتن آنها<ref>سوره قارعه،آیه۵.</ref>

پراکنده شدن مردم مانند پروانگان.<ref>سوره قارعه، آیه۴.</ref>

موضوع اشراط الساعه در ادیان دیگر نیز مطرح است. برای نمونه در انجیل مرقس و متی آمده است که یاران عیسی از او درباره روز و ساعات پایان جهان می پرسند عیسی در پاسخ میگوید از این امر نه او و نه فرشتگان اطلاعی ندارند و تنها خدا از آن آگاه است. در این دو انجیل رویدادها و علامت هایی پیش از پایان جهان ذکر شده است از جمله

* تاریک شدن خورشید