بنگلادش: تفاوت میان نسخه‌ها

در تقسیم بندی دیگری، شیعیان بنگلادش به دو گروه اصیل و مستبصرین (تازه شیعه شدگان) تقسیم می‌شوند. شیعیان اصیل نیز شامل سادات، غیرسادات و خوجه‌های اثناعشری می‌شوند. سادات بیشتر در مرکز کشور بنگلادش(داکا) ساکن هستند و تعدادی از آنها هم در شهرهای رنگپور، سیدپور، سیلهت، چیتاگنگ و کولنا پراکنده‌اند. شعیان غیر سادات هم در نقاط مختلف کشور پراکنده هستند. خوجه‌های اثنا عشری هم همانند سایر شیعیان پیش از استقلال بنگلادش (۱۹۷۲ م) از [[هند]] و پاکستان غربی آمده‌اند و جمعیت قابل ملاحظه‌ای بودند. قابل ذکر است که غالب شیعیان اصیل اردو زبان هستند و همه مراسم مذهبی خود را به زبان اردو برگزار می‌کنند.

در نهایت، می‌توان گفت: شیعیان اصیل در مناطق کولنا، رنگپور، سیدپور، راجشاهی، چیتاگنگ، داکا (مناطق داکای قدیم، میرپور، محمدپور، پلتن، مگ بازار) ساکن هستند و مستبصرین در مناطق جیسور، سات خیرا، شارشا، کولنا، نورائیل، غازی پور، بوگرا، راجشاهی، داکا (مناطق میرپور، محمدپور و تنگی.)