کاربر ناشناس
برتری اهلبیت(ع): تفاوت میان نسخهها
اصلاح پاورقی و منابع
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (برداشتن برچسب) |
imported>M.r.seifi (اصلاح پاورقی و منابع) |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
[[حدیث ثقلین]] از ادله نقلی متلکمان بر افضلیت اهل بیت پیامبر(ص) است. بنابر این حدیث، پیامبر(ص) آنان را در کنار قرآن قرار داده است، قرآن را ثقل اکبر و اهل بیت را ثقل اصغر نامیده است، و فرد دیگری را در ردیف قرآن قرار نداده است. بنابراین همان گونه که قرآن کریم بر مسلمانان برتری دارد، اهل بیت نیز از دیگران برترند. | [[حدیث ثقلین]] از ادله نقلی متلکمان بر افضلیت اهل بیت پیامبر(ص) است. بنابر این حدیث، پیامبر(ص) آنان را در کنار قرآن قرار داده است، قرآن را ثقل اکبر و اهل بیت را ثقل اصغر نامیده است، و فرد دیگری را در ردیف قرآن قرار نداده است. بنابراین همان گونه که قرآن کریم بر مسلمانان برتری دارد، اهل بیت نیز از دیگران برترند. | ||
سعدالدین تفتازانی در این باره گفته است: «مفاد [[آیه تطهیر]] و [[حدیث ثقلین]] برتری اهل بیت بر دیگران است، و ملاک برتری آنان، صرف انتساب آنها به پیامبر نیست، زیرا بر اساس قرآن و سنت و [[اجماع]]، ملاک برتری علم و تقواست، این ملاک در اهل بیت وجود دارد، این مطلب از قرار گرفتن آنان در کنار قرآن و وجوب تمسک به آنان به دست میآید، زیرا تمسک به قرآن جز عمل به علم و هدایت قرآن نیست، همین گونه است تمسک به عترت.<ref> شرح المقاصد، ج۵، ص۳۰۱ ۳۰۳</ref> | سعدالدین تفتازانی در این باره گفته است: «مفاد [[آیه تطهیر]] و [[حدیث ثقلین]] برتری اهل بیت بر دیگران است، و ملاک برتری آنان، صرف انتساب آنها به پیامبر نیست، زیرا بر اساس قرآن و سنت و [[اجماع]]، ملاک برتری علم و تقواست، این ملاک در اهل بیت وجود دارد، این مطلب از قرار گرفتن آنان در کنار قرآن و وجوب تمسک به آنان به دست میآید، زیرا تمسک به قرآن جز عمل به علم و هدایت قرآن نیست، همین گونه است تمسک به عترت.<ref>تفتازانی، شرح المقاصد، دارالمعارف العثمانیه، ج۵، ص۳۰۱-۳۰۳.</ref> | ||
== آیه مباهله == | == آیه مباهله == | ||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
[[آیه مباهله]] نیز بر برتری [[اهل کساء]] بر دیگر [[صحابه]] پیامبر دلالت میکند، زیرا بر اساس این [[آیه]]، پیامبر(ص) از جانب خداوند مأموریت یافته است تا از میان کودکان، مردان و زنان مسلمان افرادی را برای [[مباهله]] با نصرانیهای [[نجران]] با خود همراه نماید. و پیامبر(ص) از مردان، [[حضرت علی]](ع) و از زنان، [[حضرت زهرا]](س) و از کودکان، [[امام حسن|حسن]] و [[امام حسین|حسین]](ع) را برگزید. | [[آیه مباهله]] نیز بر برتری [[اهل کساء]] بر دیگر [[صحابه]] پیامبر دلالت میکند، زیرا بر اساس این [[آیه]]، پیامبر(ص) از جانب خداوند مأموریت یافته است تا از میان کودکان، مردان و زنان مسلمان افرادی را برای [[مباهله]] با نصرانیهای [[نجران]] با خود همراه نماید. و پیامبر(ص) از مردان، [[حضرت علی]](ع) و از زنان، [[حضرت زهرا]](س) و از کودکان، [[امام حسن|حسن]] و [[امام حسین|حسین]](ع) را برگزید. | ||
بدون شک برای مباهله کسانی برگزیده میشوند که از نظر ایمان و قرب به خداوند از جایگاه بالایی برخوردار باشند، و در مباهلهای که یکی از افراد آن پیامبر(ص) است، باید کسانی با او همراه شوند که یا در مرتبه او باشند، و یا از دیگران نسبت به مقام او نزدیکتر باشند، و از طرفی اگر غیر از افراد یاد شده، فرد دیگری از مسلمانان نیز از چنان جایگاه بالای ایمانی و معنوی برخوردار بود [[پیامبر(ص)]] او را نیز برمیگزید، زیرا در مورد رفتار پیامبر(ص) احتمال کوچکترین کار خلاف عدل و حکمت وجود ندارد.<ref> نهج | بدون شک برای مباهله کسانی برگزیده میشوند که از نظر ایمان و قرب به خداوند از جایگاه بالایی برخوردار باشند، و در مباهلهای که یکی از افراد آن پیامبر(ص) است، باید کسانی با او همراه شوند که یا در مرتبه او باشند، و یا از دیگران نسبت به مقام او نزدیکتر باشند، و از طرفی اگر غیر از افراد یاد شده، فرد دیگری از مسلمانان نیز از چنان جایگاه بالای ایمانی و معنوی برخوردار بود [[پیامبر(ص)]] او را نیز برمیگزید، زیرا در مورد رفتار پیامبر(ص) احتمال کوچکترین کار خلاف عدل و حکمت وجود ندارد.<ref>حلی، نهج الحق، ۱۴۱۴ق، ص۱۷۹و ۲۱۵ ۲۱۶؛ فاضل مقداد، اللوامع الإلهیة، ۱۴۰۵ق، ص۵۱۵؛ مظفر، دلائل الصدق، مکتبة الذجاج، ج۲، ص۱۳۲-۱۳۳.</ref> | ||
ابوریاح، خدمت کار [[امّ سلمه]] از پیامبر(ص) روایت کرده که اگر در روی زمین افرادی گرامیتر از علی، فاطمه، حسن و حسین(ع) وجود داشت خداوند به من دستور میداد که به واسطه آنان مباهله کنم، لکن خداوند به من دستور داد که به کمک آنان مباهله کنم، آنان برترین افرادند.<ref> ینابیع | ابوریاح، خدمت کار [[امّ سلمه]] از پیامبر(ص) روایت کرده که اگر در روی زمین افرادی گرامیتر از علی، فاطمه، حسن و حسین(ع) وجود داشت خداوند به من دستور میداد که به واسطه آنان مباهله کنم، لکن خداوند به من دستور داد که به کمک آنان مباهله کنم، آنان برترین افرادند.<ref>قندوزی، ینابیع الموده، موسسة الاعلمی، ص۲۸۷.</ref> | ||
== دیگر آیات و روایات == | == دیگر آیات و روایات == | ||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
بنابر برخی روایات در منابع شیعه، امامان [[معصوم]] از نظر مقام و حقیقت، از تمام انبیای گذشته به جز [[حضرت محمد(ص)]] برترند؛ اگرچه از نظر جسمانی، در این دنیا پس از [[:رده:پیامبران|انبیا]] آمدهاند. این اعتقاد بر اساس روایات متعددی است. | بنابر برخی روایات در منابع شیعه، امامان [[معصوم]] از نظر مقام و حقیقت، از تمام انبیای گذشته به جز [[حضرت محمد(ص)]] برترند؛ اگرچه از نظر جسمانی، در این دنیا پس از [[:رده:پیامبران|انبیا]] آمدهاند. این اعتقاد بر اساس روایات متعددی است. | ||
قرآن کریم مقام [[امامت]] را چنین بر مقام [[نبوت|پیامبری]] برتری میدهد: «{{حدیث|وَإِذِ ابْتَلَی إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّی جَاعِلُک لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّیتِی قَالَ لاَ ینَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ:}}[به خاطر بیاورید] هنگامی که خداوند ابراهیم را با وسائل گوناگونی آزمود و او بهخوبی از عهده آزمایش برآمد. خداوند به او فرمود: من تو را امام و رهبر مردم قرار دادم. ابراهیم عرض کرد: از دودمان من [نیز امامانی قرار بده]. خداوند فرمود: پیمان من به ستمکاران نمیرسد [و تنها آن دسته از فرزندان تو که پاک و معصوم باشند شایسته این مقاماند]».<ref> | قرآن کریم مقام [[امامت]] را چنین بر مقام [[نبوت|پیامبری]] برتری میدهد: «{{حدیث|وَإِذِ ابْتَلَی إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّی جَاعِلُک لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّیتِی قَالَ لاَ ینَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ:}}[به خاطر بیاورید] هنگامی که خداوند ابراهیم را با وسائل گوناگونی آزمود و او بهخوبی از عهده آزمایش برآمد. خداوند به او فرمود: من تو را امام و رهبر مردم قرار دادم. ابراهیم عرض کرد: از دودمان من [نیز امامانی قرار بده]. خداوند فرمود: پیمان من به ستمکاران نمیرسد [و تنها آن دسته از فرزندان تو که پاک و معصوم باشند شایسته این مقاماند]».<ref>سوره بقره، آیه ۱۲۴.</ref> | ||
حضرت [[ابراهیم(ع)]] ابتدا پیامبر بود، سپس خداوند او را امام قرار داد و مقامی بالاتر بخشید. | حضرت [[ابراهیم(ع)]] ابتدا پیامبر بود، سپس خداوند او را امام قرار داد و مقامی بالاتر بخشید. | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
عبداللّه بنمحمد شبراوی از فقهای [[اهل سنت]] میگوید: اهلبیت رسول اللّه(ص) تمامی فضائل را یکجا داشتند. هر کس بخواهد فضائل آنان را بپوشاند، گو اینکه میخواهد نور آفتاب را بپوشاند! هیچکس از آنان سؤالی نکرد، مگر اینکه جواب کافی و معقول شنید و کسی با آنان معارضه و محاجه ننمود، مگر اینکه مغلوب گردید.<ref>شافعی شبراوی، ''الاتحاف''، ص۱۷.</ref> | عبداللّه بنمحمد شبراوی از فقهای [[اهل سنت]] میگوید: اهلبیت رسول اللّه(ص) تمامی فضائل را یکجا داشتند. هر کس بخواهد فضائل آنان را بپوشاند، گو اینکه میخواهد نور آفتاب را بپوشاند! هیچکس از آنان سؤالی نکرد، مگر اینکه جواب کافی و معقول شنید و کسی با آنان معارضه و محاجه ننمود، مگر اینکه مغلوب گردید.<ref>شافعی شبراوی، ''الاتحاف''، ص۱۷.</ref> | ||
امام شافعی، پیشوای [[مذهب شافعی]]، خطاب به اهلبیت پیامبر (ص) میگوید:ای خاندان پیامبر(ص)، دوستی شما را خداوند در قرآن واجب کرده و در عظمت و فضیلت شما همین بس که فرستادن صلوات بر شما، شرط قبولی نماز شمرده شده است.<ref>قندوزی، | امام شافعی، پیشوای [[مذهب شافعی]]، خطاب به اهلبیت پیامبر (ص) میگوید:ای خاندان پیامبر(ص)، دوستی شما را خداوند در قرآن واجب کرده و در عظمت و فضیلت شما همین بس که فرستادن صلوات بر شما، شرط قبولی نماز شمرده شده است.<ref>قندوزی، ینابیع الموده، موسسة الاعلمی، ج۳، ص۱۰۳.</ref> | ||
محمدحسین ذهبی، استاد دانشگاه الأزهر و صاحب کتاب معروف ''التفسیر والمفسرون''، در خصوص شخصیت ممتاز امیرمؤمنان علی(ع) میگوید: علی دریای بیپایان علم و دانش بود، از استدلال قوی و فصاحت و بلاغت بینظیری برخوردار بود. او دارای عقل کامل و بصیرت نافذ بود که در بسیاری موارد صحابه برای حل مشکلات و فهم مسائل علمی و دینی به او مراجعه میکردند و از آن پناهگاه و مرجع در حل مشکلات کمک میگرفتند.<ref>ذهبی، ''التفسیر والمفسرون''، ج۱، ص۸۹.</ref> | محمدحسین ذهبی، استاد دانشگاه الأزهر و صاحب کتاب معروف ''التفسیر والمفسرون''، در خصوص شخصیت ممتاز امیرمؤمنان علی(ع) میگوید: علی دریای بیپایان علم و دانش بود، از استدلال قوی و فصاحت و بلاغت بینظیری برخوردار بود. او دارای عقل کامل و بصیرت نافذ بود که در بسیاری موارد صحابه برای حل مشکلات و فهم مسائل علمی و دینی به او مراجعه میکردند و از آن پناهگاه و مرجع در حل مشکلات کمک میگرفتند.<ref>ذهبی، ''التفسیر والمفسرون''، ج۱، ص۸۹.</ref> | ||
خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
* ابنصباغ، علیبنمحمد بناحمد، الفصول المهمة فی معرفة أحوال الأئمة (علیهم السلام)، مطبعة العدل، نجف. | * ابنصباغ، علیبنمحمد بناحمد، الفصول المهمة فی معرفة أحوال الأئمة (علیهم السلام)، مطبعة العدل، نجف. | ||
*ابن شهر آشوب، محمد بن علی، المناقب، مصحح هاشم رسولی، قم، علامه، بی تا. | *ابن شهر آشوب، محمد بن علی، المناقب، مصحح هاشم رسولی، قم، علامه، بی تا. | ||
* قندوزی، | * قندوزی، سلیمان بن ابراهیم، ینابیع الموده، بیروت، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، بیتا. | ||
* حلی، حسنبنیوسف، کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد، تحقیق: آیتاللّه حسنزاده آملی، مؤسسة النشر الاسلامی التابعة لجماعة المدرسین، قم، ۱۴۲۵ق. | * حلی، حسنبنیوسف، کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد، تحقیق: آیتاللّه حسنزاده آملی، مؤسسة النشر الاسلامی التابعة لجماعة المدرسین، قم، ۱۴۲۵ق. | ||
* تفتازانی، | * تفتازانی، مسعود بن عمر، شرح المقاصد، پاکستان، دارالمعارف العثمانیه، بیتا. | ||
* حلّی، | * حلّی، حسن بن یوسف، نهج الحق وکشف الصدق، قم، دارالهجرة، ۱۴۱۴ق. | ||
* فاضل مقداد، جمال الدین مقداد بن عبدالله، اللوامع الالهیه، مکتبة المرعشی، | * فاضل مقداد، جمال الدین مقداد بن عبدالله، اللوامع الالهیه، قم، مکتبة المرعشی، ۱۴۰۵ق. | ||
* | * مظفر، محمدحسن، دلائل الصدق، تهران، مکتبة الذجاج، بیتا. | ||
* مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، تحقیق: یحیی عابدی و عبدالرحیم ربانی، مؤسسة الوفاء، بیروت، ۱۴۰۳ق/ ۱۹۸۳م. | * مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، تحقیق: یحیی عابدی و عبدالرحیم ربانی، مؤسسة الوفاء، بیروت، ۱۴۰۳ق/ ۱۹۸۳م. | ||
* ابن عربی، محییالدین محمدبنعلی (۶۳۸ق)، الفتوحات المکیه، دارصادر، بیروت. | * ابن عربی، محییالدین محمدبنعلی (۶۳۸ق)، الفتوحات المکیه، دارصادر، بیروت. |