confirmed، templateeditor
۱۱٬۵۴۹
ویرایش
موسیقی لهوی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
ویکی سازی
imported>Shadiba جز (افزودن الگو:گناهان به پایین صفحه) |
جز (ویکی سازی) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
در [[روایات]]، غناء یکی از مصداق‌های برخی [[آیات]] مانند [[آیه لهو الحدیث]]<ref>سوره لقمان، آیه ۲۵.</ref> دانسته شده است.<ref> فغفور، «جستاری درباره موسیقی و معیارهای آن در اسلام»، ۱۳۸۶ش، ص۱۲۵.</ref> بر اساس این آیه در کتب فقهی بحث می‌شود که آیا عبارت قرآنی «لهو الحدیث» به غناء همراه با کلام باطل اختصاص دارد یا شامل هر صدایی می‌شود که با قطع نظر از کلام، لهو باشد.<ref>برای مثال نگاه کنید به: شیخ انصاری، کتاب المکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۲۸۷.</ref> | در [[روایات]]، غناء یکی از مصداق‌های برخی [[آیات]] مانند [[آیه لهو الحدیث]]<ref>سوره لقمان، آیه ۲۵.</ref> دانسته شده است.<ref> فغفور، «جستاری درباره موسیقی و معیارهای آن در اسلام»، ۱۳۸۶ش، ص۱۲۵.</ref> بر اساس این آیه در کتب فقهی بحث می‌شود که آیا عبارت قرآنی «لهو الحدیث» به غناء همراه با کلام باطل اختصاص دارد یا شامل هر صدایی می‌شود که با قطع نظر از کلام، لهو باشد.<ref>برای مثال نگاه کنید به: شیخ انصاری، کتاب المکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۲۸۷.</ref> | ||
[[فقه|فقها]] در این که آیا ویژگی‌هایی مانند [[لهو]] و [[لعب]] و طرب جزو ذات و مفهوم [[غناء]] است یا خیر اختلاف نظر دارند. [[کاشف الغطاء]] حرمت غناء را مانند [[زنا]] ذاتی می‌داند و نه به خاطر عوارض فسادانگیزی چون اختلاط مردان و زنان و امور لهوی مانند رقص.<ref>نجفی (کاشف الغطاء)، انوار الفقاهة کتاب المکاسب، ۱۴۲۲ق، ص۱۶.</ref> به اعتقاد وی، این عوارض علت [[حرمت]] غناء نیستند، بلکه حکمت این [[احکام|حکم‌اند]] و استناد به برخی [[روایات]] ضعیف که با [[فتوا|فتوای]] عامه، موافق و با [[شهرت]] و [[اجماع]] و نیز روایات [[متواتر]] و مطلق، مخالف است برای اثبات عدم حرمت به تنهایی و ذاتی غناء نادرست و باطل است.<ref>نجفی (کاشف الغطاء)، انوار الفقاهة کتاب المکاسب، ۱۴۲۲ق، ص۱۶. و نیز نگاه کنید به: نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۲۲، ص۴۴.</ref> | [[فقه|فقها]] در این که آیا ویژگی‌هایی مانند [[لهو]] و [[لعب]] و طرب جزو ذات و مفهوم [[غناء]] است یا خیر اختلاف نظر دارند. [[کاشف الغطاء]] حرمت غناء را مانند [[زنا]] ذاتی می‌داند و نه به خاطر عوارض فسادانگیزی چون اختلاط مردان و زنان و امور لهوی مانند [[رقص]].<ref>نجفی (کاشف الغطاء)، انوار الفقاهة کتاب المکاسب، ۱۴۲۲ق، ص۱۶.</ref> به اعتقاد وی، این عوارض علت [[حرمت]] غناء نیستند، بلکه حکمت این [[احکام|حکم‌اند]] و استناد به برخی [[روایات]] ضعیف که با [[فتوا|فتوای]] عامه، موافق و با [[شهرت]] و [[اجماع]] و نیز روایات [[متواتر]] و مطلق، مخالف است برای اثبات عدم حرمت به تنهایی و ذاتی غناء نادرست و باطل است.<ref>نجفی (کاشف الغطاء)، انوار الفقاهة کتاب المکاسب، ۱۴۲۲ق، ص۱۶. و نیز نگاه کنید به: نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۲۲، ص۴۴.</ref> | ||
در مقابل، برخی معتقدند هرچند [[روایات]] فراوانی به‌صورت کلی بر [[حرمت]] موسیقی و [[غناء]] و نیز گوش دادن به آن‌ها، دلالت دارند<ref>حائری، «غنا و موسیقی»، ۱۳۸۵ش، ص۴.</ref> اما در برخی روایات، مواردی از غناء (مانند غناء در قرائت [[قرآن]]، مجلس عروسی و غناء بدون موسیقی) و موسیقی (مانند موسیقی حماسی و غیر مطرب) استثناء و مجاز شمرده شده است.<ref>حائری، «غنا و موسیقی»، ۱۳۸۵ش، ص۴.</ref> از مجموع روایات می‌توان نتیجه گرفت که موسیقی و غناء به‌تنهایی [[حرام]] نیستند بلکه اگر با فعل حرامی همراه شود حرمت خواهد داشت.<ref>حائری، «غنا و موسیقی»، ۱۳۸۵ش، ص۴.</ref> | در مقابل، برخی معتقدند هرچند [[روایات]] فراوانی به‌صورت کلی بر [[حرمت]] موسیقی و [[غناء]] و نیز گوش دادن به آن‌ها، دلالت دارند<ref>حائری، «غنا و موسیقی»، ۱۳۸۵ش، ص۴.</ref> اما در برخی روایات، مواردی از غناء (مانند غناء در قرائت [[قرآن]]، مجلس عروسی و غناء بدون موسیقی) و موسیقی (مانند موسیقی حماسی و غیر مطرب) استثناء و مجاز شمرده شده است.<ref>حائری، «غنا و موسیقی»، ۱۳۸۵ش، ص۴.</ref> از مجموع روایات می‌توان نتیجه گرفت که موسیقی و غناء به‌تنهایی [[حرام]] نیستند بلکه اگر با فعل حرامی همراه شود حرمت خواهد داشت.<ref>حائری، «غنا و موسیقی»، ۱۳۸۵ش، ص۴.</ref> | ||