اصحاب رقیم: تفاوت میان نسخه‌ها

رقیم به معنای مرقوم، نوشته<ref>الصحاح، ج۵، ص۱۹۳۶؛ النهایه، ج۲، ص۲۵۴. </ref> و خط<ref>مفردات، ص۳۶۲.</ref> آمده است. برخی رقیم را واژه‌ای رومی به معنای لوح<ref>الاتقان، ج۱، ص۲۹۳؛ البرهان فی علوم القرآن، ج۱، ص۳۸۴.</ref> و برخی دیگر واژه‌ای سریانی نام مکانی دانسته‌اند.<ref>واژه‌های دخیل، ص۲۲۴.</ref> این واژه در قرآن در آیه {{متن قرآن| أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْكَهْفِ وَالرَّ‌قِيمِ كَانُوا مِنْ آيَاتِنَا عَجَبًا؛ مگر پنداشتى اصحاب كهف و رقيم از آيات ما شگفت بوده است؟|سوره=سوره کهف|آیه=۹}} ضمن داستان اصحاب کهف بر واژه کهف عطف شده است. بیشتر مفسران رقیم را، به معنای لوح یا کتیبه‌ای دانسته‌اند که داستان اصحاب کهف یا گروه دیگری بر آن نوشته شده است.

بیشتر مفسران بر پایه روایاتی، اصحاب رقیم را نام دیگر اصحاب کهف دانسته‌اند که به دلیل نوشتن ماجرای آنان بر لوحی به اصحاب رقیم مشهور شدند.<ref>عیاشی، تفسیر، ۱۳۸۰ق، ج۲، ص۳۲۱؛ قمی، تفسیر، ۱۳۸۷ق، ج۲، ص۳۱.</ref> در این دیدگاه رقیم بیشتر به لوحی معنا شده که داستان اصحاب کهف بر روی آن نوشته و بر ورودی غار نهاده شده است.<ref>ر. ک. ابن هشام، السیره النبویه، ۱۳۵۵ق، ج۱، ص۳۲۴؛ قمی، تفسیر، ۱۳۸۷ق، ج۲، ص۳۱؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۶، ص۶۹۷.</ref> البته در جنس لوح(سنگ یا مس) و محل نصب آن اختلاف است. برخی نیز رقیم را نام کتاب دینی اصحاب کهف، قریه، درهم‌ها و سگ آنان و همچنین کوهی که غار اصحاب کهف در آن واقع بوده<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۶، ص۶۹۷.</ref>، دانسته‌اند.<ref>جامع البیان، ج۱۵، ص۲۷۴-۲۴۹؛ التبیان، ج۷، ص۱۱.</ref>

در نقلی از ضحاک بن مزاحم، رقیم شهری در [[روم]] معرفی شده که در آن غاری قرار دارد و در آن ۲۱ جسد است که گویی به خوابی عمیق فرو رفته‌اند.<ref>قرطبی، ۱۳۷۲ق، ج۱۰، ص۳۵۸-۳۵۶؛ زمخشری، الکشاف، ج۴، ص۷۰۴-۷۰۵. </ref>   

*شیخ صدوق، محمد بن علی، الخصال، تصحیح: علی اکبر غفاری، جامعه مدرسین، قم، ۱۳۶۲ش.

* ابن هشام، عبدالملک، السیرة النبویه، به کوشش مصطفی سقا و دیگران، قاهره، ۱۳۵۵ق-۱۹۳۶م.

* طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، به کوشش رسولی محلاتی و فضل الله یزدی طباطبایی، بیروت، ۱۴۰۸ق-۱۹۸۸م.