آیه ظهار: تفاوت میان نسخه‌ها

خداوند در آیه ظهار، در موعظه‌ای<ref>سبزواری، ارشاد الاذهان، ۱۴۱۹ق، ص۵۴۷؛ طبرسی، تفسیر جوامع الجامع، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۲۵۵؟</ref> علاوه بر دروغ و مخالف واقع دانستن ظهار،<ref>مغنیه، التفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۷، ص۲۶۵؛ طبرسی، تفسیر جوامع الجامع، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۲۵۵.</ref> به توبیخ این عمل پرداخته و [[ظهار]] را از نظر عقل و شرع<ref>آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۱۴، ص۲۰۰.</ref> عملی زشت و ناپسند معرفی کرده است.<ref>دینوری، الواضح، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۳۸۵؛ طبرانی، التفسیر الکبیر، ۲۰۰۸م، ج۶، ص۲۲۰؛ طوسی، التبیان، بیروت، ج۹، ص۵۴۲.</ref> در این آیه علاوه بر بطلان حکم ظهار، <ref>زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۴۸۵؛ طبرسی، تفسیر جوامع الجامع، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۲۵۵. </ref> به رفع آثار سوء آن پرداخته<ref>قطب، فی ظلال القرآن، ۱۴۲۵ق، ج۶، ص۳۵۰۶.</ref> و مرتکبین آن را موظف به پرداخت [[کفاره]] نموده است.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۹، ص۵۰۰.</ref> در این آیه مادر کسی دانسته شده که شخص را به دنیا آورده باشد<ref> قطب، فی ظلال القرآن، ۱۴۲۵ق، ج۶، ص۳۵۰۶.</ref> و همسر نمی‌تواند در حکم مادر باشد.<ref> دینوری، الواضح، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۳۸۵؛ طبرانی، التفسیر الکبیر، ۲۰۰۸م، ج۶، ص۲۲۰؛ طوسی، التبیان، بیروت، ج۹، ۵۴۲؛ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۴۸۵.</ref> علما با استناد به این آیه، تردیدی در حرمت ظهار ندارند.<ref>مغنیه، التفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۷، ص۲۶۵.</ref>  

به باور [[مکارم شیرازی]] یکی از [[مفسران]] معاصر، مادر و فرزند بودن، یک واقعیت خارجی است و با گفتن الفاظ حاصل نمی‌شود؛ بنابراین اگر شخصی صدبار به همسر خود بگوید تو همچون مادر من هستی، حکم مادر را پیدا نمی‌کند و این سخن را چیزی جر [[خرافات]] و گزافه‌گویی نمی‌داند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۳، ص۴۱۰.</ref>