آیه جزیه: تفاوت میان نسخه‌ها

==علت دریافت جزیه==

در [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] هم آمده است: [[اهل کتاب]] با پرداخت جزیه از امنیت جانی و مالی برخوردار می‌شوند؛ اما در مقابل، تعهدی درباره حضور در جنگ‌ها ندارند و حتی اگر دشمنانی از خارج از سرزمین‌های اسلامی قصد حمله به آنان را داشته باشند، حکومت اسلامی باید از اهل‌کتاب دفاع کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۷، ص۳۵۷.</ref>

بیشتر [[تفسیر قرآن|مفسران]] مسلمان واژه «صاغرون» در آیه جزیه را به خفت و ذلت تفسیر کرده‌اند. بر اساس این تفسیر، بخش پایانی در [[آیه]] این‌گونه معنا می‌شود که [[اهل‌کتاب]] باید با دست خود و با ذلت جزیه پرداخت کنند.<ref>طوسی، التبیان، داراحیاء التراث العربی، ج۵، ص۲۰۲؛ طبرسی، مجمع‌البیان، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۴۳؛ سایس، تفسیر آیات الاحکام، ۱۴۲۳ق، ص۴۵۱؛ شحاته، تفسیر قرآن کریم، ۱۴۲۲ق، ج۵، ص۱۸۴۵؛ طیب، اطیب البیان، ۱۳۶۹ش، ج۶، ص۲۰۶؛ کرمی، تفسیر لکتاب الله المنیر، ۱۴۰۲ق، ج۴، ص۷۷.</ref>

==پانویس==

* شحاته، عبدالله، تفسیر قرآن کریم، قاهره، دار غریب للطباعة والنشر والتوزیع، ۱۴۲۲ق.

*شیخ طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، ج۵، تحقیق و تصحیح احمد حبیب قصیر العاملی، بیروت، دار احیاء التراث العربی.

*طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دارالمعرفة، ۱۴۰۶ق/۱۹۸۶م.

* طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، تحقیق و تصححی: احمد حبیب قصیر، بیروت، داراحیاء التراث العربی، بی‌تا.

* طیب، عبدالحسین، اطیب البیان، تهران، اسلام، چاپ دوم، ۱۳۶۹ش.

*کاشانی، ملافتح‌الله، منهج الصادقین فی الزام المخالفین، تهران، کتابفروشی و چاپخانه محمدحسن علمی، ۱۳۳۶ش.

* کرمی، محمد، تفسیر لکتاب الله المنیر، قم، علمیه، چاپ اول، ۱۴۰۲ق.

  | توضیحات =  

}}</onlyinclude>

[[رده:آیات فقهی قرآن]]

[[رده:آیات مشهور سوره توبه]]

[[رده:مقاله‌های با درجه اهمیت ب]]