آیه بر: تفاوت میان نسخهها
جز
←معنای بِرّ
جز (←معنای بر) |
جز (←معنای بِرّ) |
||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
مفسرین برای معنای «بِرّ» در این آیه چندین قول نقل کردهاند؛<ref name=":2">نگاه کنید به: طبری، جامعالبیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۵۵؛ طبرسی، مجمعالبیان فی تفسیر القرآن، تهران، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص ۴۷۵.</ref> برخی معتقدند که منظور از آن در اینجا فقط [[نماز]] است،<ref name=":0" /> برخی دیگر علاوه بر نماز همه عبادات شرعیهای که خداوند به آنها امر کرده است را نیز در معنای «بِرّ» داخل دانستهاند<ref>طبرسی، مجمعالبیان فی تفسیر القرآن، تهران، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص ۴۷۵؛</ref> و گروهی نیز آن را به معنای نماز [[یهودیان]] به سمت مغرب و [[مسیحیان]] به سمت مشرق دانستهاند.<ref name=":2" /> دلیل این معنای «بِرّ» خطاب های توبیخ آمیز آیات قبلی به یهودیان و مسیحیان دانسته شده است.<ref name=":1">طبری، جامعالبیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۵۶.</ref> | مفسرین برای معنای «بِرّ» در این آیه چندین قول نقل کردهاند؛<ref name=":2">نگاه کنید به: طبری، جامعالبیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۵۵؛ طبرسی، مجمعالبیان فی تفسیر القرآن، تهران، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص ۴۷۵.</ref> برخی معتقدند که منظور از آن در اینجا فقط [[نماز]] است،<ref name=":0" /> برخی دیگر علاوه بر نماز همه عبادات شرعیهای که خداوند به آنها امر کرده است را نیز در معنای «بِرّ» داخل دانستهاند<ref>طبرسی، مجمعالبیان فی تفسیر القرآن، تهران، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص ۴۷۵؛</ref> و گروهی نیز آن را به معنای نماز [[یهودیان]] به سمت مغرب و [[مسیحیان]] به سمت مشرق دانستهاند.<ref name=":2" /> دلیل این معنای «بِرّ» خطاب های توبیخ آمیز آیات قبلی به یهودیان و مسیحیان دانسته شده است.<ref name=":1">طبری، جامعالبیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۵۶.</ref> | ||
[[علامه طباطبایی]] در مورد معنای «بِرّ» معتقد است که خداوند در این آیه مانند بسیاری از موارد دیگر خواسته است با ذکر مصادیق، مفهوم یک واژه را تعریف کند، بنابراین در اینجا نیز با بیان مصادیق نیکویی آن را تعریف کرده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص ۴۲۸.</ref> [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]] مفسر شیعی معاصر این شیوه را از روش های کلیدی قرآن دانسته که به جای کلی گویی به بیان مصداق بپردازد شیوهای که به نظر او در کتب علمی متعارف نیست که در مقام تبیین یک حقیقت، مصادیق آن ذکر شود؛ وعلت این سبک [[قرآن]] را این دانسته که قرآن کریم یک کتاب علمی محض نیست و از روشهای متعارف کتب علمی بشری پیروی نمی کند. از این رو گاهی به جای وصف، موصوف را بیان می کند.{{ | [[علامه طباطبایی]] در مورد معنای «بِرّ» معتقد است که خداوند در این آیه مانند بسیاری از موارد دیگر خواسته است با ذکر مصادیق، مفهوم یک واژه را تعریف کند، بنابراین در اینجا نیز با بیان مصادیق نیکویی آن را تعریف کرده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص ۴۲۸.</ref> [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]] مفسر شیعی معاصر این شیوه را از روش های کلیدی قرآن دانسته که به جای کلی گویی به بیان مصداق بپردازد شیوهای که به نظر او در کتب علمی متعارف نیست که در مقام تبیین یک حقیقت، مصادیق آن ذکر شود؛ وعلت این سبک [[قرآن]] را این دانسته که قرآن کریم یک کتاب علمی محض نیست و از روشهای متعارف کتب علمی بشری پیروی نمی کند. از این رو گاهی به جای وصف، موصوف را بیان می کند.{{مدرک}} | ||
== محتوای آیه == | == محتوای آیه == |