آیه بر: تفاوت میان نسخه‌ها

در بسیاری از تفاسیر روایتی از [[حضرت رسول(ص)]] در مورد این آیه نقل شده است که هر کسی به این آیه عمل کند [[ایمان|ایمانش]] کامل خواهد شد.<ref>قمی کاشانی، منهج‌الصادقین،‌ ۱۳۳۰ش، ج۱، ص۳۷۲؛ شریف لاهیجی، تفسیر لاهیجی،‌ ۱۳۷۳ش، ج۱، ص۱۵۵؛ طباطبایی، المیزان،‌ ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۳۱.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] بر خلاف برخی، این آیه را مخصوص [[پیامبران|انبیاء]] نمی‌داند و معتقد است اگر چه عمل به آنچه در این آیه گفته شده است، سخت است اما علاوه بر [[انبیاء]] شامل [[چهارده معصوم|معصومین]] و [[اولی الالباب]] نیز می‌شود، کسانی که همواره در همه حالات خود به یاد [[خداوند]] هستند.<ref>طباطبایی، المیزان،‌ ۱۴۱۷ق، ج۱، ص ۴۳۰.</ref>

واژه «بِرّ» معانی مختلفی دارد از جمله [[ایمان]]، خیر،‌ احسان، لطف، صدق، [[تقوا]] و هر فعلی که مورد رضایت باشد. برخی نیز آن را اسم جامع همه [[عبادات]] و اعمال خیری که انسان را به خداوند نزدیک می‌کند، دانسته‌اند.<ref>ابن معصوم مدنی، الطراز الأول و الكناز لما عليه من لغة العرب المعول، ۱۴۲۶ق، ج۷، ص۷۶.</ref> [[مکارم شیرازی]] نیز معتقد است «بِرّ» جنبه وصفی دارد و به معنای نیکوکار است، از نظر او معنای اصلی این کلمه بیابان و مکان وسیع است که به واسطه وسعت و گستردگی روحی نیکوکاران به آنها گفته می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱، ص۵۹۸.</ref>