رساله توضیحالمسائل: تفاوت میان نسخهها
جز
←آغاز رواننویسی
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز (←آغاز رواننویسی) |
||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
نگارش رسالههای عملیه در قرن یازدهم و دوازدهم و سیزدهم قمری زیاد شد. در قرن چهاردهم علمایی مانند [[سید بحرالعلوم]] و [[شیخ انصاری]]، به حاشیه نگاری بر این رسالهها اکتفا نموده و خود رساله مستقلی تالیف نکردند.<ref>یزدانی، «مروری بر رسالههای عملیه (۲)»، ص۲۸۸-۲۸۹.</ref> | نگارش رسالههای عملیه در قرن یازدهم و دوازدهم و سیزدهم قمری زیاد شد. در قرن چهاردهم علمایی مانند [[سید بحرالعلوم]] و [[شیخ انصاری]]، به حاشیه نگاری بر این رسالهها اکتفا نموده و خود رساله مستقلی تالیف نکردند.<ref>یزدانی، «مروری بر رسالههای عملیه (۲)»، ص۲۸۸-۲۸۹.</ref> | ||
===آغاز رواننویسی=== | ===آغاز رواننویسی=== | ||
در سال [[سال ۱۳۷۵ هجری قمری|۱۳۷۵ق]](۱۳۳۵ش)، شیخ [[علیاصغر کرباسچیان]] معروف به علامه، رسالهای مطابق با فتاوای آیتالله بروجردی با نثری روان و قابل فهم برای همگان نوشت و پس از تایید این [[مرجع تقلید]] به چاپ رساند. این رساله، تحوّلی در سبک و شیوه رسالهنویسی فارسی پدید آورد و مورد استقبال همگان از جمله حوزویان قرار گرفت.<ref>یزدانی، «مروری بر رسالههای عملیه (۲)»، ص۲۹۱.</ref> | در سال [[سال ۱۳۷۵ هجری قمری|۱۳۷۵ق]](۱۳۳۵ش)، شیخ [[علیاصغر کرباسچیان]] معروف به علامه، با همکاری علی اصغر فقیهی{{مدرک}} رسالهای مطابق با فتاوای آیتالله بروجردی با نثری روان و قابل فهم برای همگان نوشت و پس از تایید این [[مرجع تقلید]] به چاپ رساند. این رساله، تحوّلی در سبک و شیوه رسالهنویسی فارسی پدید آورد و مورد استقبال همگان از جمله حوزویان قرار گرفت.<ref>یزدانی، «مروری بر رسالههای عملیه (۲)»، ص۲۹۱.</ref> | ||
پس از درگذشت آیتالله بروجردی (۱۳۸۰ق) مراجع تقلید در [[ایران]] و سایر کشورها رسالههای عملیه خود را مطابق با رساله او تنظیم کرده و در رسالههای عملیه خود شکل و ساختار آن را پی گرفتند.<ref>جناتی، ادوار فقه، ۱۳۷۴ش، ص۲۷۳.</ref> برخی از علما مانند [[سید محسن حکیم]]،[[سید محمود حسینی شاهرودی|سید محمود شاهرودی]]، شیخ [[منصور دزفولی]] و [[سید محمدهادی حسینی میلانی|سیدهادی میلانی]] نیز بر این کتاب حاشیه نوشتند.<ref> جناتی، ادوار فقه، ۱۳۷۴ش، ص۲۷۳.</ref> | پس از درگذشت آیتالله بروجردی (۱۳۸۰ق) مراجع تقلید در [[ایران]] و سایر کشورها رسالههای عملیه خود را مطابق با رساله او تنظیم کرده و در رسالههای عملیه خود شکل و ساختار آن را پی گرفتند.<ref>جناتی، ادوار فقه، ۱۳۷۴ش، ص۲۷۳.</ref> برخی از علما مانند [[سید محسن حکیم]]،[[سید محمود حسینی شاهرودی|سید محمود شاهرودی]]، شیخ [[منصور دزفولی]] و [[سید محمدهادی حسینی میلانی|سیدهادی میلانی]] نیز بر این کتاب حاشیه نوشتند.<ref> جناتی، ادوار فقه، ۱۳۷۴ش، ص۲۷۳.</ref> |