Automoderated users، confirmed، مدیران
۱۳۶
ویرایش
imported>Rezataran |
جز (←آغاز رواننویسی: اصلاح لینک) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
در سال [[سال ۱۳۷۵ هجری قمری|۱۳۷۵ق]](۱۳۳۵ش)، شیخ [[علیاصغر کرباسچیان]] معروف به علامه، رسالهای مطابق با فتاوای آیتالله بروجردی با نثری روان و قابل فهم برای همگان نوشت و پس از تایید این [[مرجع تقلید]] به چاپ رساند. این رساله، تحوّلی در سبک و شیوه رسالهنویسی فارسی پدید آورد و مورد استقبال همگان از جمله حوزویان قرار گرفت.<ref>یزدانی، «مروری بر رسالههای عملیه (۲)»، ص۲۹۱.</ref> | در سال [[سال ۱۳۷۵ هجری قمری|۱۳۷۵ق]](۱۳۳۵ش)، شیخ [[علیاصغر کرباسچیان]] معروف به علامه، رسالهای مطابق با فتاوای آیتالله بروجردی با نثری روان و قابل فهم برای همگان نوشت و پس از تایید این [[مرجع تقلید]] به چاپ رساند. این رساله، تحوّلی در سبک و شیوه رسالهنویسی فارسی پدید آورد و مورد استقبال همگان از جمله حوزویان قرار گرفت.<ref>یزدانی، «مروری بر رسالههای عملیه (۲)»، ص۲۹۱.</ref> | ||
پس از درگذشت آیتالله بروجردی (۱۳۸۰ق) مراجع تقلید در [[ایران]] و سایر کشورها رسالههای عملیه خود را مطابق با رساله او تنظیم کرده و در رسالههای عملیه خود شکل و ساختار آن را پی گرفتند.<ref>جناتی، ادوار فقه، ۱۳۷۴ش، ص۲۷۳.</ref> برخی از علما مانند [[سید محسن حکیم]]،[[سید محمود شاهرودی]]، شیخ [[منصور دزفولی]] و [[سید محمدهادی حسینی میلانی|سیدهادی میلانی]] نیز بر این کتاب حاشیه نوشتند.<ref> جناتی، ادوار فقه، ۱۳۷۴ش، ص۲۷۳.</ref> | پس از درگذشت آیتالله بروجردی (۱۳۸۰ق) مراجع تقلید در [[ایران]] و سایر کشورها رسالههای عملیه خود را مطابق با رساله او تنظیم کرده و در رسالههای عملیه خود شکل و ساختار آن را پی گرفتند.<ref>جناتی، ادوار فقه، ۱۳۷۴ش، ص۲۷۳.</ref> برخی از علما مانند [[سید محسن حکیم]]،[[سید محمود حسینی شاهرودی|سید محمود شاهرودی]]، شیخ [[منصور دزفولی]] و [[سید محمدهادی حسینی میلانی|سیدهادی میلانی]] نیز بر این کتاب حاشیه نوشتند.<ref> جناتی، ادوار فقه، ۱۳۷۴ش، ص۲۷۳.</ref> | ||
==فهرست مطالب== | ==فهرست مطالب== |