Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۳٬۳۰۷
ویرایش
آیه امانات: تفاوت میان نسخه‌ها
ویرایش شناسه و شکلی
imported>Kheradmand (←لید: ویرایش جزئی) |
(ویرایش شناسه و شکلی) |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
| آیات مرتبط= | | آیات مرتبط= | ||
}} | }} | ||
'''آیه امانات''' | '''آیه امانات''' ([[سوره نساء]]: ۵۸) دربارهٔ لزوم حفظ و بازگرداندن [[امانت]] و رعایت [[عدالت]] در [[قضاوت]] است. [[مفسران]] امانت را در این آیه شامل امانت مادی و معنوی دانسته‌اند. | ||
[[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] درباره [[شأن نزول]] این آیه گفته است، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر (ص)]] پس از [[فتح مکه]]، کلید کعبه را از [[عثمان بن طلحه]] امانت گرفت. در این زمان [[عباس بن عبدالمطلب|عباس عموی پیامبر]] از ایشان می‌خواهد که کلید کعبه را به او بسپارد؛ امّا آن حضرت درخواست عباس را رد می‌کند و در حالی که این آیه را می‌خواند کلید کعبه را به عثمان بازمی‌گرداند. | [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] درباره [[شأن نزول]] این آیه گفته است، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] پس از [[فتح مکه]]، کلید کعبه را از [[عثمان بن طلحه]] امانت گرفت. در این زمان [[عباس بن عبدالمطلب|عباس عموی پیامبر]] از ایشان می‌خواهد که [[کعبه|کلید کعبه]] را به او بسپارد؛ امّا آن حضرت درخواست عباس را رد می‌کند و در حالی که این آیه را می‌خواند کلید کعبه را به عثمان بازمی‌گرداند. | ||
== متن و ترجمه == | == متن و ترجمه == | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
|عنوان={{عربی|اندازه=۹۵%| إِنَّ اللَّـهَ يَأْمُرُكُمْ أَن تُؤَدُّوا الْأَمَانَاتِ إِلَىٰ أَهْلِهَا وَإِذَا حَكَمْتُم بَيْنَ النَّاسِ أَن تَحْكُمُوا بِالْعَدْلِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ نِعِمَّا يَعِظُكُم بِهِ ۗ إِنَّ اللَّـهَ كَانَ سَمِيعًا بَصِيرًا ﴿٥٨﴾ }} | |عنوان={{عربی|اندازه=۹۵%| إِنَّ اللَّـهَ يَأْمُرُكُمْ أَن تُؤَدُّوا الْأَمَانَاتِ إِلَىٰ أَهْلِهَا وَإِذَا حَكَمْتُم بَيْنَ النَّاسِ أَن تَحْكُمُوا بِالْعَدْلِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ نِعِمَّا يَعِظُكُم بِهِ ۗ إِنَّ اللَّـهَ كَانَ سَمِيعًا بَصِيرًا ﴿٥٨﴾ }} | ||
|خدا به شما فرمان مى‌دهد كه سپرده‌ها را به صاحبان آنها رد كنيد؛ و چون ميان مردم داورى مى‌كنيد، به عدالت داورى كنيد. در حقيقت، نيكو چيزى است كه خدا شما را به آن پند مى‌دهد. خدا شنواى بيناست.<ref>سوره نساء، آیه ۵۸.</ref>}} | |خدا به شما فرمان مى‌دهد كه سپرده‌ها را به صاحبان آنها رد كنيد؛ و چون ميان مردم داورى مى‌كنيد، به عدالت داورى كنيد. در حقيقت، نيكو چيزى است كه خدا شما را به آن پند مى‌دهد. خدا شنواى بيناست.<ref>سوره نساء، آیه ۵۸.</ref>}} | ||
== شأن نزول == | |||
[[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] در [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر مجمع البیان]] درباره [[اسباب نزول|سبب نزول]] این [[آیه]] گفته است، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام (ص)]] پس از [[فتح مکه]]، [[عثمان بن طلحه]] را احضار کرد و کلید کعبه را که در اختیار او بود، از او به امانت گرفت تا [[کعبه|خانه خدا]] را از وجود هرگونه [[بت]] پاک سازد. در این زمان [[عباس بن عبدالمطلب|عباس عموی پیامبر]] از آن حضرت خواست که کلید کعبه را به او دهد تا او [[مقام کلیدداری کعبه]] را به دست آورد؛ امّا [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]] تقاضای عباس را رد کرد و در حالیکه آیه ۵۸ [[سوره نساء]] را می‌خواند، کلید را به عثمان بازگرداند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۹۹.</ref> | |||
== محتوا == | == محتوا == | ||
این آیه از دو بخش اصلی تشکیل شده است.<ref>طباطبایی، المیزان، | این آیه از دو بخش اصلی تشکیل شده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۴، ص۳۷۸.</ref> در بخش اول، [[خدا|خداوند]] به بندگانش دستور می‌دهد که [[امانت|امانت‌ها]] را به صاحبانشان برگردانند. به اعتقاد [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]]، امانت در این آیه معنای وسیعی دارد و شامل امانت مادی و امانت معنوی از قبیل علوم و معارف می‌شود و انسان برای ادای امانت آنان را در اختیار اهلش برساند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۴، ص۳۷۸.</ref> در [[تفسیر نمونه]] نیز گفته شده است، طبق صریح این آیه حفظ امانت بر هر [[اسلام|مسلمانی]] واجب است و تفاوتی ندارد که صاحب امانت [[اسلام|مسلمان]] باشد یا غیر مسلمان.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۳ش، ج۳، ص۴۳۰.</ref> در بخش دوم آیه، [[خدا|خداوند]] دستور می‌دهد که براساس عدالت، بین مردم [[قضاوت]] و حکومت کنند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۳ش، ج۳، ص۴۳۰.</ref> | ||
در روایتی، [[امام باقر (ع)]] مخاطب این آیه را حاکمان جامعه می‌داند که باید امامت و رهبری جامعه را به عنوان یک امانت به امام بعد از خود بسپارند و حق ندارند این مقام را از امام بعدی دریغ کنند.<ref>طباطبایی، المیزان، | در روایتی، [[امام باقر (ع)]] مخاطب این آیه را حاکمان جامعه می‌داند که باید امامت و رهبری جامعه را به عنوان یک امانت به امام بعد از خود بسپارند و حق ندارند این مقام را از امام بعدی دریغ کنند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۴، ص۳۸۵.</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۶: | ||
*قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند، تهران، دف‍ت‍ر م‍طال‍ع‍ات ت‍اری‍خ و معارف اس‍لام‍ی، ۱۳۷۹ش. | *قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند، تهران، دف‍ت‍ر م‍طال‍ع‍ات ت‍اری‍خ و معارف اس‍لام‍ی، ۱۳۷۹ش. | ||
*طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار المعرفة، چاپ دوم، ۱۴۰۸ق. | *طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار المعرفة، چاپ دوم، ۱۴۰۸ق. | ||
*طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمي للمطبوعات، چاپ دوم، | *طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمي للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۳۹۰ق. | ||
*مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۳ش. | *مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۳ش. | ||
*موسوی جزائری، سید محمدمهدی، الحاکمية في الإسلام، قم، مجمع الفکر الإسلامي، چاپ اول، ۱۴۲۵ق. | *موسوی جزائری، سید محمدمهدی، الحاکمية في الإسلام، قم، مجمع الفکر الإسلامي، چاپ اول، ۱۴۲۵ق. | ||