آیه امانات: تفاوت میان نسخه‌ها

این آیه از دو بخش اصلی تشکیل شده است. در بخش اول، [[خدا|خداوند]] به بندگانش دستور می‌دهد که [[امانت‌|امانت‌ها]] را به صاحبانشان برگردانند. به اعتقاد [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]]، امانت در این آیه معنای وسیعی دارد و شامل هرگونه امانت مادی و معنوی می‌شود.<ref>طباطبایی، المیزان،</ref> در [[تفسیر نمونه]] نیز گفته شده است، طبق صریح این آیه حفظ امانت بر هر [[اسلام|مسلمانی]] واجب است و تفاوتی ندارد که صاحب امانت [[اسلام|مسلمان]] باشد یا غیر مسلمان.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۳، ص۴۳۰</ref> در بخش دوم آیه، [[خدا|خداوند]] دستور می‌دهد که براساس عدالت، بین مردم [[قضاوت]] و حکومت کنند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۳، ص۴۳۰.</ref>

طبرسی در [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر مجمع البیان]] درباره [[اسباب نزول|شأن نزول]] این [[آیه]] گفته است،  [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام (ص)]] پس از [[فتح مکه]]، [[عثمان بن طلحه]] را احضار کرد و [[کلید کعبه]] را که در اختیار او بود، از او به امانت گرفت تا [[کعبه|خانه خدا]] را از وجود هرگونه [[بت]] پاک سازد. در این زمان [[عباس بن عبدالمطلب|عباس عموی پیامبر]]، از آن حضرت خواست که کلید کعبه را به او دهد تا او [[مقام کلیدداری کعبه]] را به دست آورد؛ امّا [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]] تقاضای عباس را رد کرد و در حالیکه آیه ۵۸ [[سوره نساء]] را می‌خواند، کلید را به عثمان بازگرداند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۹۹.</ref>

*مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، مکتبة الإسلامية، 

*طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمي للمطبوعات،