Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۴۷۰
ویرایش
وحی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←وحی تشریعی، تبیینی و الهام
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) |
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
===وحی تشریعی، تبیینی و الهام=== | ===وحی تشریعی، تبیینی و الهام=== | ||
وحی بر اساس نوع محتوای نیز تقسیم‌بندی شده است؛ | وحی بر اساس نوع محتوای نیز تقسیم‌بندی شده است؛ | ||
* [[وحی تشریعی]] که وحی تنزیلی و وحی قرآنی نیز خوانده می‌شود | * [[وحی تشریعی]] که وحی تنزیلی و وحی قرآنی نیز خوانده می‌شود و مخاطب آن پیامبران بوده‌اند و در بسیاری موارد توسط یک واسطه غیربشری به رسولان ابلاغ می‌شود،<ref>مطهری، نبوت، ۱۳۷۳ش، ص۸۲-۸۳.</ref> چنان که در [[آیه ۵ سوره نجم]] تصریح شده است که آن را [فرشته] شديد القوى به او آموخت، و در بیشتر موارد این واسطه [[جبرئیل]] بوده است.<ref>مطهری، نبوت، ۱۳۷۳ش، ص۸۴.</ref> این وحی برای همگان حجت است.<ref>نادم و الحیدری، «بررسی انقطاع وحی و انفتاح باب الهام»، ص۱۶۴.</ref> | ||
* [[الهام|وحی تسدیدی]] یا همان الهام. محتوای این وحی می‌تواند دستورالعمل فردی، رهنمود اجتماعی، خبر از آینده و مانند آن باشد. | |||
* [[الهام|وحی تسدیدی]] یا همان الهام. محتوای این وحی می‌تواند دستورالعمل فردی، رهنمود اجتماعی، خبر از آینده و مانند آن باشد. این گونه از وحی فقط برای شخص مخاطب اگر معصوم باشد حجت است.<ref>نادم و الحیدری، «بررسی انقطاع وحی و انفتاح باب الهام»، ص۱۶۴.</ref> نوعی تجربه معنوی<ref>حسین‌زاده، نگاهی معرفت‌شناختی به وحی، الهام و ...، ۱۳۹۰ش، ص۸۵.</ref> و مشروط به تبلیغ دین است. <ref>حسین‌زاده، نگاهی معرفت‌شناختی به وحی، الهام و ...، ۱۳۹۰ش، ص۸۶.</ref> | |||
* [[وحی تبیینی]]، دریافت حقایقی از عالم ربوبی است که مضمون آن تبیین تعالیمی است که بر پیامبر الهی وحی شده، و به عللی تفسیر و تبیین آن انجام نگرفته است.<ref>سبحانی، «تبیین وحی»، ص۷.</ref> [[جعفر سبحانی|سبحانی]] متکلم شیعه این قسم از وحی را همان [[تحدیث]] می‌داند.<ref>سبحانی، «تبیین وحی»، ص۷.</ref> | * [[وحی تبیینی]]، دریافت حقایقی از عالم ربوبی است که مضمون آن تبیین تعالیمی است که بر پیامبر الهی وحی شده، و به عللی تفسیر و تبیین آن انجام نگرفته است.<ref>سبحانی، «تبیین وحی»، ص۷.</ref> [[جعفر سبحانی|سبحانی]] متکلم شیعه این قسم از وحی را همان [[تحدیث]] می‌داند.<ref>سبحانی، «تبیین وحی»، ص۷.</ref> | ||