هدایت عامه: تفاوت میان نسخه‌ها

هدایت عامه را به هدایت به سوی همه منافع و کمالات دنیوی و اخروی<ref>قرشی بنایی، تفسیر احسن الحدیث، ۱۳۷۵ش، ج۷، ص۳۶۴.</ref> یا به رساندن هر موجودی به نهایت کمال وجودی و غایت از خلقت او<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۴، ص۳۲؛ ج۱۵، ص۱۴۰.</ref> تعبیر کرده‌اند. اصل هدایت عامه را لازمه جهان‌بینی توحیدی اسلامی دانسته‌اند؛ به این بیان که این نوع از هدایت [[خداوند]]، به دلیل فیاض علی الاطلاق بودن خداوند، شامل همه موجودات از کوچک‌ترین ذره‌ها تا بزرگ‌ترین ستاره‌ها و از پست‌ترین موجودات بی‌جان تا عالی‌ترین جان‌دارها یعنی انسان در حدی که برای آن موجود امکان‌پذیر و شایسته است، می‌شود و موجودات در مسیر کمالشان از آن برخوردار می‌گردند؛ به همین دلیل [[قرآن]] همانگونه که واژه [[وحی]] را برای هدایت انسان استفاده می‌کند برای هدایت سایر موجودات نیز به کار برده است.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۲ش، ج۲، ص۱۵۵.</ref>

<br />

== نگرش‌ها درباره هدایت عامه ==

== ارتباط هدایت عامه با مسأله جبر و اختیار ==

در جواب این شبهه گفته شده است چنین برداشتی از این آیات به دلیل عدم بررسی تمام آیاتی است که درباره هدایت نازل شده است؛ درحالی که با وجود [[هدایت تشریعی|هدایت تشریعی عامه الهی]] که توسط [[پیامبران]] و با ارسال [[کتب آسمانی]] برای همه موجودات عاقلِ صاحب درک و شعور فرستاده شده و آنان را به خیر دعوت و از شر برحذر می‌دارد، دیگر جبری در هدایت یا ضلالت انسان‌ها متصور نخواهد بود؛ چراکه انسان به وسیله عقل خود مسیر هدایت یا ضلالت را برمی‌گزیند.<ref>سبحانی، مفاهیم القرآن، ۱۴۲۱ق، ج۶، ص۵۰۲-۵۰۳؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۹، ص۴۶۴-۴۶۵.</ref>

* راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات الفاظ قرآن، لبنان - سوریه،‌ دار العلم- الدار الشامیة‌، ۱۴۱۲ق.

* سبحانی، جعفر، مفاهیم القرآن، قم، موسسه الامام الصادق، ۱۴۲۱ق.

* طوفی، سلیمان بن عبدالقوی، الإشارات الالهیة الی المباحث الاصولیة، بیروت،‌ دار الکتب العلمیة، منشورات محمد علی بیضون، ۱۴۲۶ق.

* طیب، عبدالحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، تهران، اسلام، ۱۳۶۹ش.

* قرشی بنایی، علی اکبر، تفسیر احسن الحدیث، تهران، بنیاد بعثت، مرکز چاپ و نشر، ۱۳۷۵ش.

* مطهری، مرتضی، مجموعه آثار، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۹۲ش.

{{پایان}}

{{خداشناسی}}