Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۱۲۷
ویرایش
دعا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←آداب
جز (←پیوند به بیرون) |
جز (←آداب) |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
* خواندن پروردگار از سر بیم و امید:<ref>سوره اعراف، آیه ۵۶.</ref> در تفسیر آیه ۵۶ سوره اعراف، مراد از خوف را بیم عقاب پروردگار و ردّ دعا به سبب کاستی اعمال و عدم شایستگی و مراد از طمع را امید به پاداش پروردگار و فضل او ذکر کرده‌اند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۴، ص۶۶۲؛ فیض کاشانی، تفسير الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۲۰۶.</ref> | * خواندن پروردگار از سر بیم و امید:<ref>سوره اعراف، آیه ۵۶.</ref> در تفسیر آیه ۵۶ سوره اعراف، مراد از خوف را بیم عقاب پروردگار و ردّ دعا به سبب کاستی اعمال و عدم شایستگی و مراد از طمع را امید به پاداش پروردگار و فضل او ذکر کرده‌اند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۴، ص۶۶۲؛ فیض کاشانی، تفسير الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۲۰۶.</ref> | ||
در [[جامع حدیثی|جوامع روایی]] آداب متعددی برای دعا وارد شده است. [[وضو|وضو ساختن]]، روبه [[قبله]] آوردن، [[نماز]] گزاردن قبل از دعا، شروع دعا با الفاظی مانند [[بسمله]]، [[حمد]] و ثنای خدا و [[صلوات]] بر محمد و آل محمد، خواندن پروردگار با صدای آهسته، یاد کردن نعمت‌ها و [[شکر]] و سپاس خداوند، اقرار به [[گناه]]، مقدم داشتن دیگران در دعا، [[توسل]] به [[اهل بیت(ع)]] و پایان رساندن دعا با جمله «ماشاءالله لاحول و لاقوة الا بالله» از جمله آداب دعا معرفی شده است.<ref>نهج البلاغه (صبحی صالح)، ۱۴۱۴ق، خطبه۱۷۶؛ الصحیفه السجادیه، ۱۳۷۶ش، دعای ۳۴، ۳۶، ۴۴؛ برقی، المحاسن، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۵۲؛ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۷۴- ۴۸۰، ۴۹۱، ۵۰۴؛ ج۳، ص۴۷۸، ۳۰۹؛ ج۸، ص۴۰۷- ۴۰۸؛ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۳۱۳؛ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۴۳۲؛ مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸۳، ص۲۴۹؛ ج۹۰، ص ۳۴۳- ۳۵۲؛ ج۹۱، ص۸۷ ؛ حاکم نیشابوری، مستدرک، ۱۴۰۶ق، ج۲، ص۵۳۸؛ ترمذی، سنن، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص۲۲۵.</ref> | در [[جامع حدیثی|جوامع روایی]] آداب متعددی برای دعا وارد شده است. [[وضو|وضو ساختن]]، روبه [[قبله]] آوردن، [[نماز]] گزاردن قبل از دعا، شروع دعا با الفاظی مانند [[بسمله]]، [[حمد]] و ثنای خدا و [[صلوات]] بر محمد و آل محمد، خواندن پروردگار با صدای آهسته، یاد کردن نعمت‌ها و [[شکر]] و سپاس خداوند، اقرار به [[گناه]]، مقدم داشتن دیگران در دعا، [[توسل]] به [[اهل بیت(ع)]] و پایان رساندن دعا با جمله «ماشاءالله لاحول و لاقوة الا بالله» از جمله آداب دعا معرفی شده است.<ref>نهج البلاغه (صبحی صالح)، ۱۴۱۴ق، خطبه۱۷۶؛ الصحیفه السجادیه، ۱۳۷۶ش، دعای ۳۴، ۳۶، ۴۴؛ برقی، المحاسن، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۵۲؛ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۷۴- ۴۸۰، ۴۹۱، ۵۰۴؛ ج۳، ص۴۷۸، ۳۰۹؛ ج۸، ص۴۰۷- ۴۰۸؛ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۳۱۳؛ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۴۳۲؛ مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸۳، ص۲۴۹؛ ج۹۰، ص ۳۴۳- ۳۵۲؛ ج۹۱، ص۸۷ ؛ حاکم نیشابوری، مستدرک، ۱۴۰۶ق، ج۲، ص۵۳۸؛ ترمذی، سنن، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص۲۲۵.</ref> | ||
== آثار == | |||
برای دعا در آیات و روایات آثار و فوائدی از جمله تقرب به خداوند،<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۶۷.</ref> کسب معرفت و خداباوری،<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۰، ص۳۲۳.</ref> جلب رحمت خداوند،<ref>حمیری، قرب الاسناد، ۱۴۱۳ق، ص۱۱۶.</ref> آرامش روح و روان و اطمینان قلب،<ref>سوره رعد، آیه ۲۸.</ref> نجات از دوزخ،<ref>ابن ابی جمهور، عوالی اللئالی، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۳۶۰.</ref> تشویق به فعالیت،<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۵۱۱.</ref> تقویت روحیه احساس مسئولیت نسبت به جامعه<ref>نهج البلاغه، نامه ۴۷.</ref> و حفظ انسان از بلاها و دشمنان<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۶۹.</ref> ذکر شده است. | |||
==زمان و مکان== | ==زمان و مکان== | ||