آیه وسیله: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه وسیله''' آیه ۳۵ [[سوره مائده]] است که شرط [[رستگاری]] انسان را رعایت [[تقوا|تقوای الهی]]، انتخاب وسیله‌ای برای تقرب به [[خدا]] و [[جهاد|جهاد در راه خدا]] می‌داند. [[مفسر|مفسران]] با استناد به [[آیات]] و [[روایات]]، منظور از وسیله در این آیه را [[ایمان]] به خدا و رسولش، انجام عمل صالح، [[نماز]]، [[روزه]]، [[شفاعت|شفاعت پیامبران و امامان]] و سوگند دادن خدا به مقام [[پیامبران]] و [[امامان]] دانسته‌اند.

واژه وسیله در [[آیه]] ۳۵ [[سوره مائده]] را به رساندن خود و یا تقرب به چیزی از روی میل و رغبت معنا کرده‌اند و حقیقت وسیله به سوی [[خداوند]] را رعایت راه و روش او به وسیله علم و [[عبادت]] و جستجوی مکارم شریعت دانسته‌اند؛<ref>راغب اصفهانی، مفردات، ۱۴۱۲ق، ذیل واژه وسل.</ref> به این معنا که اولا به احکام الهی علم پیدا شود و در ثانی به بندگی او بپردازند و در نهایت در پی عمل به مستحبات شریعت باشند.<ref>موسوی همدانی، ترجمه تفسیر المیزان، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۵۳۵.</ref> [[علامه طباطبایی]] وسیله در این آیه را نوعی توصل معنوی میان انسان با خدا که منزه از مکان و جسمانیت است، می‌داند؛ رابطه‌ای که جز با [[عبادت|عبودیت]] ایجاد نمی‌شود و علم و عمل که در تعریف [[راغب اصفهانی]] بود را از لوازم وسیله قرار می‌دهد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۵، ص۳۲۸.</ref>

[[مفسران]] منظور از وسیله را در این آیه بسیار وسیع دانسته و شامل هر کاری و چیزی که باعث نزدیک شدن به خداوند گردد، می‌دانند و مهم‌ترین این وسایل را طاعت و عبادت خداوند و ترک [[معصیت]] معرفی کرده‌اند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۲۹۳؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۱، ص۳۴۹.</ref> برخی از مفسران با استناد به [[روایت|روایتی]] از [[امام علی(ع)]]<ref>ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ۱۴۰۴ق، ص۱۴۹.</ref> وسایل تقرب به خداوند را در [[ایمان]] به خدا و رسولش، جهاد در راه خدا، [[نماز]]، [[روزه]]، [[زکات]]، [[انفاق]]، [[حج]]، [[عمره]]، [[صله رحم]]، [[صدقه| صدقه آشکار و مخفی]] و [[ذکر| ذکر خدا]] دانسته‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۳۶۴.</ref>