Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۲۷۶
ویرایش
P.motahari (بحث | مشارکتها) جز (←منابع: حذف منابع زائد و افزودن منابع جدید) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) جز (←چند روایت متفاوت) |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
==چند روایت متفاوت== | ==چند روایت متفاوت== | ||
در منابع روایی، چند روایتِ متفاوت با روایات مهرالسنه دیده میشود. از جملهٔ آنها روایتی است که در آن مهریه [[امحبیبه]] (همسر پیامبر) بیش از این مقدار، یعنی چهارهزار درهم نقل شده است.<ref>شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، | در منابع روایی، چند روایتِ متفاوت با روایات مهرالسنه دیده میشود. از جملهٔ آنها روایتی است که در آن مهریه [[امحبیبه]] (همسر پیامبر) بیش از این مقدار، یعنی چهارهزار درهم نقل شده است.<ref>شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۴۷۳.</ref> درخصوص این ماجرا، از [[امام باقر(ع)]] روایت کردهاند که این مهریه را نجاشی، حاکم [[حبشه]] تعیین کرده که وکالت پیامبر در خواستگاری از امحبیبه را برعهده داشته و خود او مهریه را پرداخت کرده و پیامبر با آن مخالفت نکرده است.<ref>مسعودی، «پژوهشى درباره مَهرُالسُّنّه (مهر محمّدى)»، ص۱۱۳.</ref> | ||
همچنین در خصوص مهریه حضرت زهرا گزارشهای متفاوتی هست. از آن جمله است ۴۸۰ درهم، ۴۰۰ مثقال نقره و ۵۰۰ درهم.<ref>ابنشهرآشوب، مناقب آلابیطالب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۳۵۱.</ref> ابنشهرآشوب (۴۸۸-۵۸۸ق)،از محدثان شیعه، در کتابش مناقب، علت این اختلافات را آن دانسته که مهریه امام علی چیز دیگری بوده و این اختلافات، درباره قیمت آن است. سپس روایاتی آورده طبق در یکی از آنها مهریه حضرت زهرا کتان بافت یمن و پوست دباغینشده و گیاهی خوشبو و طبق دیگری، زره و پوست دباغینشده گوسفند یا شتر بوده است.<ref>ابنشهرآشوب، مناقب آلابیطالب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۳۵۱.</ref> | همچنین در خصوص مهریه حضرت زهرا گزارشهای متفاوتی هست. از آن جمله است ۴۸۰ درهم، ۴۰۰ مثقال نقره و ۵۰۰ درهم.<ref>ابنشهرآشوب، مناقب آلابیطالب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۳۵۱.</ref> ابنشهرآشوب (۴۸۸-۵۸۸ق)،از محدثان شیعه، در کتابش مناقب، علت این اختلافات را آن دانسته که مهریه امام علی چیز دیگری بوده و این اختلافات، درباره قیمت آن است. سپس روایاتی آورده طبق در یکی از آنها مهریه حضرت زهرا کتان بافت یمن و پوست دباغینشده و گیاهی خوشبو و طبق دیگری، زره و پوست دباغینشده گوسفند یا شتر بوده است.<ref>ابنشهرآشوب، مناقب آلابیطالب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۳۵۱.</ref> |