دابة الارض: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دابة الاَرض''' جنبنده زمینی از نشانه‌های [[آخرالزمان]] یا [[قیامت]] که از زمین خارج شده و [[کفر|کافر]] و  [[ایمان|مؤمن]] را از هم جدا می‌کند. در قرآن آیه ۸۲ [[سوره نمل]] به ماجرای دابة الارض اشاره شده است. دابة الارض  ممکن است از یکی از زمین های [[نجف]]، [[مدینه]]، [[مکه]]، بین [[صفا و مروه]]، بیرون آید. وی پس از خارج شدن از زمین به سمت [[یمن]] و [[شام]] می‌رود.  

برخی از علمای شیعه دابة الارض را همان [[امام علی علیه السلام|امام علی(ع)]] یا [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|امام مهدی(ع)]] دانسته‌اند. برخی از [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] نیز با این عقیده مخالفت کرده و با تکیه بر روایات، دابة‌ الارض را موجودی غیر عادی، بسیار بزرگ، داری دُم و پَر معرفی کرده‌اند. [[سید محمد حسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] علاوه بر مردود دانستن این [[حدیث|روایات]]، دابة الارض را انسان یا غیر انسان می‌داند. وی معتقد است، ماجرای دابة الارض از اسرار [[قرآن]] بوده و [[خدا|خداوند]]  قصد مبهم گویی داشته است. همچنین برخی دابة الارض را با [[رجعت]] مرتبط دانسته‌اند.

'''دابة الاَرض''' به معنای جنبنده زمینی از نشانه‌های [[آخرالزمان]] یا [[قیامت]] است.<ref>حسینی طهرانی، معرفة المعاد، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۶۳؛ ابومعاش، المهدی(ع) فی قرآن و السنة، بی‌تا، ج۲، ص۱۳۴.</ref> قرآن در آیه۸۲ سوره نمل به ماجرای دابة الارض اشاره داشته است.{{ یادداشت|وَ إِذا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُکَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ کانُوا بِآياتِنا لا يُوقِنُونَ: و هنگامی که فرمان عذاب آنها رسد ( و در آستانه رستاخیز قرار گیرند ) ، جنبنده ای را از زمین برای آنها خارج می کنیم که با آنان تکلّم می کند ( و می گوید ) که مردم به آیات ما ایمان نمی آوردند.(۸۲)}} طبق آیه [[قرآن]]، دابة الارض هنگام قیامت از زمین خارج شده و با مردم سخن می‌گوید.<ref>سوره نمل: آیه۸۲.</ref> مفسران [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|سنی]] در ذیل آیه، دابة الارض را توضیح داده‌اند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ش، ج۱۵، ص۳۹۶؛  ثعلبی، الکشف والبیان، ۱۴۲۲ق، ج۷، ص۲۲۴؛ طبری، تفسیرطبری، ۱۴۱۲ق، ج۲۰، ص۱۰.</ref> بنا بر گزارش برخی مفسران و روایات، دابة الارض [[انگشتر سلیمان]] و [[عصای موسی|عصای حضرت موسی(ع)]] را به همراه خود دارد.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۵، ص۷۵؛ لاهیجی، تفسیر لاهیجی، ۱۳۷۳ش، ج۳، ص۴۴۲؛مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۹، ص۳۴۵.</ref> وی [[کافر]] و [[ایمان|مؤمن]] را از هم جدا کرده و روی آن‌ها علامت می‌گذارد.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۱۶ق، ج۶، ص۳۰۰.</ref> دابة الارض به [[رجعت]] (زنده شدن دوباره امامان شیعه) نیز تفسیر شده است.<ref>تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۵۵۴.</ref>