پرش به محتوا

شجاعت: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۷ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۵ آوریل ۲۰۱۸
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Baqer h
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{اخلاق-عمودی}}
{{اخلاق-عمودی}}
'''شجاعت''' از [[اخلاق|فضائل اخلاقی]] به معنای دلیری و دلاوری است که در [[علم اخلاق]] آن را حد وسط بی‌باکی و ترس قرار داده‌اند. شجاعت به عنوان یکی از چهار فضیلت اخلاقی برتر در [[آیات]] و [[روایات]] از شرایط [[نبوت]]، [[امامت]] و فرماندهی در جنگ و از صفات [[امامان معصوم]] دانسته شده است.<br />
'''شُجاعَت''' از [[اخلاق|فضائل اخلاقی]] به معنای دلیری و دلاوری است که در [[علم اخلاق]] آن را حد وسط بی‌باکی و ترس قرار داده‌اند. شجاعت به عنوان یکی از چهار فضیلت اخلاقی برتر در [[آیات]] و [[روایات]] از شرایط [[نبوت]]، [[امامت]] و فرماندهی در جنگ و از صفات [[امامان معصوم]] دانسته شده است.<br />
شجاعت در میدان نبرد، شجاعت در مبارزه با [[نفس اماره]]، شجاعت در غلبه بر مشکلات زندگی، شجاعت در مبارزه با [[اخلاق|رذائل اخلاقی]] و شجاعت عقلی از مراتبی است که برای شجاعت نام برده شده است.
شجاعت در میدان نبرد، شجاعت در مبارزه با [[نفس اماره]]، شجاعت در غلبه بر مشکلات زندگی، شجاعت در مبارزه با [[اخلاق|رذائل اخلاقی]] و شجاعت عقلی از مراتبی است که برای شجاعت نام برده شده است.
از آثار و نشانه‌های شجاعت در زندگی انسان می‌توان به [[صداقت]]، [[بردباری]]، [[غیرت]]، مدارا با دوستان و استحکام در دین اشاره کرد. آفت شجاعت را خروج از حد اعتدال و کشیده شدن به افراط و تفریط دانسته‌اند.
از آثار و نشانه‌های شجاعت در زندگی انسان می‌توان به [[صداقت]]، [[بردباری]]، [[غیرت]]، مدارا با دوستان و استحکام در دین اشاره کرد. آفت شجاعت را خروج از حد اعتدال و کشیده شدن به افراط و تفریط دانسته‌اند.


== مفهوم‌شناسی ==
== مفهوم‌شناسی ==
شجاعت از [[اخلاق|فضائل اخلاقی]] به معنای دلیری و دلاوری،<ref>دهخدا، لغت نامه، ۱۳۷۷ش، ذیل واژه شجاعت.</ref> حالتی در انسان دانسته شده که شخص از اقدام به کارهای دشوار ترسی به خود راه ندهد<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۱۳۹۰ش، ذیل واژه شجاعت.</ref> و در مصاف با دشمن و تحمل دشواری‌ها، از قوت قلب برخودار باشد.<ref>شریف مرتضی، رسائل، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۲۷۴؛ فیض کاشانی، مفاتیح الشرایع، ۱۴۰۱ق، ج۲، ص۱۶.</ref>  
شجاعت (شِ، شَ)از [[اخلاق|فضائل اخلاقی]] به معنای دلیری و دلاوری،<ref>دهخدا، لغت نامه، ۱۳۷۷ش، ذیل واژه شجاعت.</ref> حالتی در انسان دانسته شده که شخص از اقدام به کارهای دشوار ترسی به خود راه ندهد<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۱۳۹۰ش، ذیل واژه شجاعت.</ref> و در مصاف با دشمن و تحمل دشواری‌ها، از قوت قلب برخودار باشد.<ref>شریف مرتضی، رسائل، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۲۷۴؛ فیض کاشانی، مفاتیح الشرایع، ۱۴۰۱ق، ج۲، ص۱۶.</ref>  
<br />
<br />
شجاعت را به «استقامت و اعتدال در قوه غضبیه» تعریف کرده‌اند؛ به این معنا که انسان تحت فرمان [[عقل]] از انحراف به دو سوی افراط یعنی تهور و تفریط یعنی ترس مصون باشد. انسان شجاع را نیز کسی می‌دانند که در عین داشتن قدرت روحی و قوّت دل، [[خشم]] و [[غضب]] خود را با نیروی عقل مهار می‌سازد.<ref>ابن مسکویه، تهذیب الاخلاق، بیروت، ج۱، ص۱۲۰، ۲۱۲، ۱۱۷.</ref>
شجاعت را به «استقامت و اعتدال در قوه غضبیه» تعریف کرده‌اند؛ به این معنا که انسان تحت فرمان [[عقل]] از انحراف به دو سوی افراط یعنی تهور و تفریط یعنی ترس مصون باشد. انسان شجاع را نیز کسی می‌دانند که در عین داشتن قدرت روحی و قوّت دل، [[خشم]] و [[غضب]] خود را با نیروی عقل مهار می‌سازد.<ref>ابن مسکویه، تهذیب الاخلاق، بیروت، ج۱، ص۱۲۰، ۲۱۲، ۱۱۷.</ref>
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۰۶۱

ویرایش